Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Zagadnienie przydzielania adresów IP bywa mylone z innymi usługami, zwłaszcza kiedy ktoś dopiero zaczyna przygodę z sieciami komputerowymi. Protokół FTP służy do przesyłania plików pomiędzy klientem a serwerem – nie ma żadnego związku z konfiguracją adresacji IP. Często można natknąć się na ten skrót w kontekście pobierania aktualizacji albo backupów, ale w żaden sposób nie zarządza on adresami komputerów w LAN. OPC natomiast to raczej zupełnie inna bajka – to standard przemysłowy wykorzystywany do wymiany danych w systemach automatyki, zwłaszcza w sterownikach PLC i SCADA – nie zajmuje się on siecią IP, tylko komunikacją między urządzeniami automatyki. DNS, choć wiele osób kojarzy go z siecią, również nie przydziela adresów IP, a służy do tłumaczenia nazw domenowych na adresy IP. Często się zdarza, że ktoś myli DNS z DHCP, bo oba terminy występują razem w ustawieniach sieci, ale ich zadania są zupełnie inne: DNS odpowiada za rozwiązywanie nazw, a DHCP za przydzielanie adresów i pozostałych parametrów sieciowych. Takie pomyłki są w sumie dość typowe, bo skróty brzmią podobnie i są obecne w większości routerów czy konfiguracji Windowsa. Warto jednak dobrze przyswoić sobie ich funkcje, bo od tego zależy poprawna konfiguracja środowiska sieciowego – niewłaściwy wybór usługi może skutkować trudnymi do wykrycia błędami, jak np. problem z dostępem do Internetu czy konfliktami adresów IP. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że często źródłem frustracji są właśnie błędne założenia na temat tych usług, dlatego warto wracać do podstaw i rozumieć, jak te protokoły działają w praktyce.