Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Wybór narzędzia endoskopowego do badania konkretnego narządu wymaga dobrej znajomości zarówno anatomii, jak i zastosowań klinicznych. Artroskop, choć jest precyzyjnym narzędziem, został stworzony z myślą o badaniu wnętrza stawów, takich jak kolano czy bark. Umożliwia on ocenę chrząstek, więzadeł i innych struktur stawowych, ale nie ma żadnego zastosowania w diagnostyce układu oddechowego. Laryngoskop natomiast przydaje się głównie w ocenie gardła, krtani czy przy intubacji – pozwala na wgląd do górnych dróg oddechowych, lecz jego konstrukcja nie umożliwia dotarcia głębiej, do tchawicy i oskrzeli. Z mojej perspektywy, sporo osób myli laryngoskop z bronchoskopem, bo oba dotyczą dróg oddechowych, ale zakres ich użycia jest zupełnie inny. Duodenoskop służy do badania dwunastnicy, czyli części przewodu pokarmowego, i w ogóle nie nadaje się do penetracji układu oddechowego – jego długość, średnica i konstrukcja kanałów są przystosowane do żołądka i jelit. Typowym błędem jest też sądzenie, że wszystkie endoskopy są uniwersalne, podczas gdy każdy model jest ściśle zaprojektowany z myślą o swojej funkcji. Właściwy dobór sprzętu zawsze wpływa na skuteczność diagnostyki i bezpieczeństwo pacjenta. Z mojego punktu widzenia, opieranie się na nazwie czy ogólnych skojarzeniach bez znajomości zastosowań praktycznych prowadzi do niepotrzebnych pomyłek. Powtarzając – tylko bronchoskop umożliwia rzeczywiste, bezpieczne i skuteczne badanie tchawicy oraz oskrzeli zgodnie z aktualnymi wytycznymi branżowymi.