Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Wybór innego nośnika niż DVD-RW często wynika z pewnych typowych nieporozumień dotyczących możliwości technologicznych różnych płyt optycznych. Dla przykładu, bardzo często osoby uczące się utożsamiają większą pojemność z możliwością wielokrotnego zapisu, a to duży błąd. Na zdjęciach w zadaniu pojawia się BD-R, który faktycznie oferuje aż 25 GB miejsca, czyli o wiele więcej niż DVD-RW, ale tu warto podkreślić – płyty oznaczone symbolem 'R' (Recordable) pozwalają na jednokrotny zapis i to jest zgodne ze standardem Blu-ray Disc Association. Inaczej sprawa wygląda dla nośników z dopiskiem 'RW' lub 'RE' (ReWritable/Recordable Erasable), bo tylko one umożliwiają wielokrotne nadpisywanie danych. CD-RW również pozwala na wielokrotny zapis, ale jego pojemność to zaledwie 700 MB – i tutaj często spotykam się z mylnym przekonaniem, że 'RW' zawsze oznacza duży rozmiar, a to nieprawda. DVD+R oraz DVD-R, choć pojemnościowo są podobne do DVD-RW, również pozwalają tylko na jeden zapis. Praktyka i dobre standardy branżowe mówią jasno: jeśli zależy nam na wielokrotnym wykorzystaniu płyty oraz jak największej pojemności, wybieramy DVD-RW – wszystko inne to albo kompromis na rzecz pojemności bez możliwości kasowania (BD-R), albo bardzo ograniczona przestrzeń (CD-RW). Niestety takie pomyłki biorą się z nieuważnego zwracania uwagi na oznaczenia płyt lub sugerowania się wyłącznie jednym parametrem, np. pojemnością. Moim zdaniem warto zawsze równolegle analizować zarówno typ zapisu, jak i pojemność nośnika, bo tylko wtedy dobór sprzętu będzie zgodny z realnymi potrzebami użytkownika i praktykami branżowymi.