Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Kolimator, jak przedstawiono na rysunku, często bywa mylony z różnymi innymi urządzeniami medycznymi, które również mają elementy regulujące przepływ substancji lub energii. Jednakże jego mechanizm działania i zastosowanie są ściśle powiązane z diagnostyką obrazową, a nie z przepływem płynów czy wspomaganiem funkcji narządów. Sztuczne płuco-serce to urządzenie extracorporealne, które umożliwia natlenianie i cyrkulację krwi poza organizmem, ale nie zawiera elementów, które ograniczałyby wiązkę promieniowania. Pompa infuzyjna natomiast to precyzyjne urządzenie dozujące leki czy płyny do krwioobiegu – jej głównym zadaniem jest kontrola objętości i tempa przepływu, a nie kształtowanie wiązki energii czy promieniowania. Sztuczna nerka, czyli aparat do dializ, również polega na wymianie substancji pomiędzy krwią a płynem dializacyjnym, co wymaga filtrów, ale nie kolimatorów. Typowym błędem jest utożsamianie słowa „kolimator” z jakimkolwiek urządzeniem dozującym lub sterującym przepływem – w rzeczywistości to komponent ściśle związany z techniką obrazowania medycznego, a konkretnie z kontrolą promieniowania. Z praktyki wiem, że wiele osób myśli o kolimatorach jako o czymś zbliżonym do filtrów lub regulatorów w sprzęcie medycznym, podczas gdy ich działanie jest znacznie bardziej wyspecjalizowane. Standardy branżowe, takie jak wytyczne IAEA oraz zalecenia producentów tomografów komputerowych, jasno określają rolę kolimatorów jako elementów poprawiających jakość obrazu i bezpieczeństwo radiologiczne.