Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Wybór struktur takich jak klatka piersiowa, wątroba czy nerka jako najbardziej krytycznych pod kątem promieniowania jonizującego to dość częsty błąd, który wynika z przekonania, że duże narządy albo te, które mają kluczowe znaczenie dla życia, muszą być bardziej wrażliwe. Tymczasem to nie zawsze tak działa. Klatka piersiowa, choć zawiera ważne narządy jak serce i płuca, nie jest uznawana za strukturę szczególnie narażoną na trwałe uszkodzenia przy niskich dawkach – organizm potrafi do pewnego stopnia kompensować uszkodzenia tych tkanek, a skutki uboczne pojawiają się głównie przy bardzo wysokich ekspozycjach. Wątroba i nerki są narządami o dość wysokiej regeneracji oraz odporności na typowe dawki w medycynie. Promieniowanie działa na nie głównie przy radioterapii, ale w codziennej diagnostyce nie są one aż tak „krytyczne”. Największy problem stanowi zawsze soczewka oka, która niemal nie ma zdolności regeneracyjnych, a powstałe zmętnienia prowadzą do zaćmy. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby uczące się ochrony radiologicznej często kierują się rozmiarem czy funkcją narządu, pomijając specyfikę biologiczną. Warto zapamiętać, że standardy bezpieczeństwa, takie jak zalecenia ICRP, kładą właśnie nacisk na soczewki oczu i to one są głównym „punktem zapalnym”, jeśli chodzi o konsekwencje nawet niewielkich dawek promieniowania. To właśnie dlatego w praktyce zawodowej przykłada się taką wagę do zabezpieczania oczu przed ekspozycją.