Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

W kontekście komputerów osobistych bardzo łatwo pomylić różne typy kart rozszerzeń, zwłaszcza gdy nazwy technologii nie są oczywiste. SLI i CrossFire to technologie, które nigdy nie były stosowane do łączenia kart sieciowych, dźwiękowych ani telewizyjnych. Karty sieciowe, odpowiedzialne za połączenie z siecią LAN albo Wi-Fi, są projektowane do pracy pojedynczo i nie wymagają żadnych zaawansowanych systemów skalowania wydajności typu SLI czy CrossFire. Oczywiście, można mieć więcej niż jedną kartę sieciową w komputerze, choćby dla redundancji, ale nie łączy się ich w sposób, jaki stosuje się dla kart graficznych. Jeśli chodzi o karty dźwiękowe, to one generują lub przetwarzają dźwięk i w praktyce nie korzystają z żadnych technologii łączenia kilku jednostek, bo nie ma takiej potrzeby – jakość i moc przetwarzania audio zupełnie nie wymagają tego typu rozwiązań. Odnośnie do kart telewizyjnych – są one używane do odbierania i ewentualnie nagrywania sygnału telewizyjnego, czasem kilku naraz, ale nigdy nie wymagają synchronizacji ani dzielenia zadań, jak ma to miejsce w grafice 3D. Typowym błędem jest zakładanie, że skoro technologia pozwala na łączenie dwóch urządzeń, to można ją zastosować dowolnie do każdego typu karty. Niestety, SLI i CrossFire były projektowane wyłącznie z myślą o grafice – synchronizują pracę procesorów graficznych przy renderowaniu obrazu i nigdy nie zostały zaadaptowane ani dla dźwięku, ani dla sieci czy telewizji komputerowej. W praktyce, w żadnych branżowych standardach czy dokumentacjach nie znajdziesz odniesień do tych technologii poza kontekstem GPU. To, że pojedyncze urządzenia innego typu można montować w wielu slotach, nie oznacza jeszcze możliwości ich sprzętowej współpracy na wzór rozwiązań graficznych. Moim zdaniem, lepiej zapamiętać takie podstawowe skojarzenia – SLI i CrossFire = grafika, a resztę kart traktować osobno, bo takie pomyłki to klasyka w szkołach technicznych.