Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Często spotykam się z sytuacją, że ludzie mylą różne typy urządzeń do rejestracji sygnałów z ciała człowieka, bo przecież nazwy są podobne, a wszystkie mierzą „coś elektrycznego”. Jednak każdy z wymienionych sprzętów ma zupełnie inne zastosowanie i rejestruje inne rodzaje sygnałów. Elektroencefalograf rejestruje bioelektryczną aktywność mózgu – to podstawowe narzędzie do diagnostyki chorób neurologicznych, takich jak padaczka czy zaburzenia snu. Często można się nabrać, bo „elektro-” i „graf” brzmią znajomo, ale tu chodzi o potencjały pochodzące z głowy, a nie z mięśni. Elektrokochleograf natomiast służy do pomiaru potencjałów generowanych w ślimaku ucha oraz w nerwie słuchowym – to bardzo specjalistyczne badanie wykorzystywane głównie w audiologii do oceny słuchu. Kardiotokograf, z kolei, to urządzenie wykorzystywane w położnictwie, służące do jednoczesnej rejestracji czynności serca płodu i skurczów macicy u ciężarnej kobiety. Ono w ogóle nie rejestruje potencjałów mięśni szkieletowych, choć mierzy sygnały elektryczne i mechaniczne, ale o zupełnie innym charakterze. Moim zdaniem najczęstszy błąd wynika z kierowania się podobieństwem nazw albo skojarzeniem z „elektrycznością” i „grafem”, a nie rzeczywistą funkcją urządzenia. W praktyce, tylko elektromiograf jest dedykowany do badania mięśni szkieletowych i to właśnie jego wykorzystuje się do oceny funkcjonowania układu nerwowo-mięśniowego – czy to w szpitalach, czy w gabinetach fizjoterapeutycznych. Pozostałe urządzenia mają swoje konkretne zastosowania i wybór ich do diagnostyki mięśni byłby po prostu pomyłką techniczną. Warto dobrze rozumieć, jaki rodzaj sygnału chcemy zarejestrować i dopiero potem sięgnąć po odpowiedni sprzęt – to podstawa dobrej praktyki w elektronice biomedycznej.