Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Wydaje się, że odpowiedzi inne niż „sieciowe” mogą być mylące, bo w praktyce każdy filtr w elektrokardiografie ma bardzo konkretne zadanie związane z charakterystyką zakłóceń. Filtr 35 Hz bywa wykorzystywany głównie do eliminowania wyższych częstotliwości, które często wynikają z napięcia mięśniowego pacjenta – stąd czasem mówi się o „filtrze mięśniowym”. Jednak zakłócenia te mają zupełnie inny charakter niż szumy pochodzące z instalacji elektrycznej – są bardziej zmienne, skokowe, a ich amplituda często zmienia się w czasie. Wskazanie filtra 50 Hz jako eliminującego zakłócenia mięśniowe to taki dość powszechny błąd początkujących, bo rzeczywiście oba te typy zakłóceń objawiają się na wydruku jako zakłócenia, ale ich źródło i częstotliwość są inne. Z kolei filtry antydriftowe, które czasem nazywa się także filtrami wolnozmiennymi, odpowiadają za eliminowanie dryftu i powolnych zmian napięcia – na przykład gdy elektrody tracą kontakt ze skórą lub pacjent się rusza. Takie zmiany mają bardzo niską częstotliwość, zazwyczaj rzędu poniżej 0,5 Hz, i filtr 50 Hz w żaden sposób ich nie wyeliminuje – do tego są po prostu za szybkie. Bardzo często spotykam się z myleniem pojęć: ktoś myśli, że „filtr szybkozmienny” usuwa wszystko, co jest szybkie, a 50 Hz to przecież częstotliwość, która może wydawać się wysoka, ale w praktyce sieciowa. W rzeczywistości filtry 50 Hz są projektowane tak, by tłumić bardzo wąski zakres właśnie wokół tej konkretnej częstotliwości, bo to właśnie ona jest odpowiedzialna za większość zakłóceń pochodzących z zasilania w Europie. Warto pamiętać, że błędne stosowanie filtrów albo wybór nieodpowiedniego do danego typu zakłóceń może zniekształcić sygnał EKG i wprowadzić zamieszanie w interpretacji. Moim zdaniem, znając źródła zakłóceń i funkcje filtrów, łatwiej dobrać sprzęt, ustawić parametry i uzyskać czytelne, wartościowe zapisy.