Zmienne publiczne, czyli takie, które są widoczne zarówno w ramach danej klasy, jak i poza nią, są podstawową koncepcją w programowaniu obiektowym. To głównie dzięki nim obiekty mogą komunikować się ze światem zewnętrznym – na przykład inne klasy mogą bezpośrednio odczytywać i modyfikować ich wartości. W praktyce często spotyka się publiczne pola w prostych strukturach danych, modelach DTO (Data Transfer Object) czy podczas szybkiego prototypowania. Jednocześnie warto zauważyć, że z punktu widzenia dobrych praktyk branżowych, dostęp publiczny powinien być wykorzystywany z umiarem. Zazwyczaj zaleca się stosowanie enkapsulacji oraz ukrywanie szczegółów implementacyjnych poprzez modyfikatory protected czy private, a udostępnianie danych na zewnątrz realizować przez metody dostępowe (gettery i settery). Niemniej jednak, czasem publiczne zmienne są wręcz niezbędne, na przykład w konstrukcjach typu struct w językach C++ czy C#. Sam fakt, że zmienna jest publiczna oznacza, że nie ma żadnego ograniczenia co do jej widoczności – każda klasa lub funkcja w projekcie może się do niej odwołać. Moim zdaniem, warto dobrze rozumieć ten mechanizm, bo można wtedy świadomie projektować interfejsy klas i decydować, kiedy rzeczywiście opłaca się odsłaniać dane dla innych części systemu. Podsumowując: jeśli coś ma być dostępne wszędzie, powinno być publiczne – i tyle. Resztę chowamy według potrzeb.
W programowaniu obiektowym dość łatwo pomylić różne poziomy dostępu do zmiennych, zwłaszcza jeśli ktoś zaczyna dopiero przygodę z obiektowością. Terminy takie jak 'pewne', 'chronione' czy 'zastrzeżone' mogą brzmieć znajomo, ale niestety nie funkcjonują jako oficjalne modyfikatory dostępu. Tylko publiczne zmienne są dostępne zarówno wewnątrz klasy, jak i poza nią – to jest jasno określone w praktycznie wszystkich popularnych językach jak Java, C++ czy C#. Określenia 'chronione' czy 'zastrzeżone' są często mylone z modyfikatorem protected (czyli chroniony), ale ten pozwala na dostęp tylko w ramach tej klasy i klas dziedziczących, natomiast nie udostępnia zmiennych całemu światu. Z kolei 'zastrzeżone' nie jest oficjalną nazwą i czasem bywa używane potocznie do określenia pól prywatnych (private), do których dostęp ma wyłącznie dana klasa. Co do odpowiedzi 'pewne', nie jest to żaden znany termin w kontekście widoczności zmiennych – to raczej luźna próba odgadnięcia właściwego słowa. Często spotyka się tendencję do mylenia nazw lub tłumaczeń angielskich modyfikatorów na polski, co może prowadzić do takich pomyłek. Moim zdaniem bardzo ważne jest, by nauczyć się rozpoznawać i poprawnie stosować te pojęcia, bo od tego jak zaprojektujemy dostęp do zmiennych, zależy bezpieczeństwo i czytelność kodu. Z doświadczenia wiem, że błędne przypisywanie uprawnień czy niewłaściwe zrozumienie widoczności prowadzi do trudnych do wykrycia błędów i utrudnia późniejsze rozwijanie projektu. Warto więc zapamiętać: tylko publiczne zmienne są widoczne wszędzie, a reszta – zależnie od wybranego modyfikatora – ma ograniczenia.