Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Błędne określenie rytmu serca na podstawie EKG wynika często z nieprawidłowego liczenia załamków QRS lub mylenia jednostek czasu. Najczęściej spotykany błąd to zakładanie, że każde odstępstwo od idealnej normy oznacza już patologię, albo że różnice kilku uderzeń na minutę mają istotne znaczenie kliniczne. Przykładowo, 60 uderzeń na minutę to dolna granica normy dla dorosłych, ale jeśli patrzymy na wykres, gdzie w 5 sekundach jest 7 załamków QRS, to po przeliczeniu (7×12=84) uzyskujemy prawidłową wartość. W praktyce medycznej, zbyt pochopne przyjęcie wartości 75 czy 96 mogłoby wynikać z nieprecyzyjnego odczytu albo braku wprawy w liczeniu. Często spotykałem się z tym, że ktoś patrzy na wykres, z grubsza ocenia liczbę szczytów i wybiera najbliższą odpowiedź – to typowy błąd selekcji wzrokowej i rutyny. Praktyka pokazuje, że dokładność liczenia to podstawa. Pomyłki biorą się też z automatycznego założenia, że rytm serca powinien być zawsze „okrągły”, jak 60 lub 75, co nie pokrywa się z rzeczywistością fizjologiczną – rytm jest często nieco wyższy przez stres, wysiłek czy nawet samą obecność personelu medycznego. Z mojego punktu widzenia, kluczem jest chłodna analiza i cierpliwość przy ocenie EKG, bo nawet niewielkie pomyłki mogą prowadzić do nieprawidłowej reakcji klinicznej, a przecież chodzi o zdrowie pacjenta. Dlatego warto wyrobić sobie nawyk dokładnego liczenia i korzystania z ustandaryzowanych metod.