Kwalifikacja: MED.07 - Montaż i eksploatacja urządzeń elektronicznych i systemów informatyki medycznej

Wydaje się, że łatwo się tu pomylić, głównie przez skojarzenie Holtera z EKG, bo to rzeczywiście najczęstsze zastosowanie tej nazwy w praktyce medycznej. Jednak analiza zapisu „metoda pomiaru – oscylometryczna” wymaga sięgnięcia do wiedzy o technikach pomiarowych. Metoda oscylometryczna dotyczy wyłącznie pomiaru ciśnienia tętniczego krwi, wykorzystując zmiany ciśnienia w mankiecie wywołane pulsacją naczyń, co nie ma żadnego związku z rejestracją sygnałów elektrycznych serca (EKG) czy mózgu (EEG), a tym bardziej z monitorowaniem oddechu. EKG, czyli elektrokardiografia, opiera się na analizie potencjałów elektrycznych generowanych przez serce przy użyciu elektrod przyklejanych do skóry – tu nie ma żadnej oscylometrii. Podobnie EEG, czyli elektroencefalografia, rejestruje aktywność bioelektryczną mózgu i wymaga zupełnie innego sprzętu i podejścia. Z kolei pomiar oddechu przy użyciu Holtera najczęściej opiera się na sensorach detekujących ruchy klatki piersiowej lub przepływ powietrza, a nie na oscylometrii. Typowym błędem jest założenie, że „oscylometria” odnosi się do każdego rodzaju sygnału fizjologicznego – moim zdaniem wynika to z braku rozróżnienia między technikami wykorzystywanymi do zapisu różnych parametrów życiowych. W rzeczywistości, każdy parametr potrzebuje dedykowanej metody rejestracji, a oscylometria jest zarezerwowana wyłącznie dla pomiarów ciśnienia tętniczego. W praktyce medycznej precyzja w rozumieniu tych pojęć jest kluczowa, żeby nie popełniać błędów diagnostycznych i właściwie interpretować dokumentację techniczną sprzętu.