Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na ilustracji pokazano audiogram z wynikiem próby Fowlera, czyli badania wyrównywania głośności między uszami, a nie inne testy psychoakustyczne. Wiele osób myli te nazwy, bo wszystkie dotyczą audiometrii, ale ich cel i sposób zapisu są zupełnie inne. Próba Lüschera-Zwisłockiego dotyczy obiektywnego określania progu słyszenia metodą maskowania szumem i ma inny sposób prezentacji wyniku – nie rysuje się tam typowych, wielokrotnych linii łączących poziomy głośności między uszami w funkcji częstotliwości. Audiogram z pytania pokazuje właśnie takie powtarzane pomiary wyrównania głośności, opisane literami A, B, C, co pasuje do klasycznego schematu Fowlera. Nazwisko Langenbecka pojawia się w kontekście otologii i chirurgii, ale nie jest związane ze standardowym testem audiometrycznym oznaczanym na audiogramie w taki sposób. To dość typowy błąd, że jak pojawia się nazwisko niemieckie przy uchu i słuchu, to automatycznie kojarzy się z jakąś „próbą” audiometryczną – a tutaj tak po prostu nie jest. Z kolei SISI (Short Increment Sensitivity Index) to test czułości na małe przyrosty natężenia, wykonywany zazwyczaj przy jednej częstotliwości, a wynik podaje się w procentach poprawnych rozpoznań 1 dB przyrostu. Nie powstaje przy nim złożony wykres z wieloma krzywymi dla różnych poziomów, tylko raczej prosty zapis liczbowy. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie każdego skomplikowanego audiogramu z testem SISI, bo studenci pamiętają, że on „wykrywa rekrutację”. Tymczasem w praktyce klinicznej rekrutację ocenia się zarówno testem SISI, jak i właśnie próbą Fowlera, ale ich zapis graficzny jest inny. W próbie Fowlera patrzymy na to, jak szybko ucho chore wyrównuje głośność z uchem zdrowym przy wzroście natężenia, co idealnie ilustruje ten wykres. Dlatego poprawne skojarzenie tutaj to próba Fowlera, a nie pozostałe wymienione testy.