Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Metoda podwójnego kontrastu w badaniach przewodu pokarmowego ma bardzo konkretne znaczenie techniczne i nie polega ani na zwiększeniu dawki jednego środka, ani na mieszaniu przypadkowych kontrastów. Kluczowe jest tu rozróżnienie pomiędzy kontrastem dodatnim a ujemnym. Baryt jest typowym kontrastem dodatnim w radiologii przewodu pokarmowego – silnie pochłania promieniowanie rentgenowskie, dlatego na zdjęciu RTG daje jasny, intensywny cień. Powietrze z kolei, albo CO₂, to kontrast ujemny, ponieważ praktycznie nie pochłania promieniowania, przez co na obrazie jest ciemne. Podwójny kontrast oznacza więc zestawienie tych dwóch typów kontrastów, a nie „dwa razy to samo”. Mylenie podwójnego kontrastu z podwójną dawką barytu to dość typowy błąd: wydaje się logiczne, że jak chcemy lepszy obraz, to dajemy więcej środka. W praktyce medycznej tak to nie działa. Zwiększenie ilości barytu spowodowałoby głównie pogrubienie warstwy kontrastu i „zalanie” detali błony śluzowej, zamiast ich uwidocznienia. To byłoby wręcz wbrew zasadom dobrej techniki, bo tracimy subtelne szczegóły. Podobnie łączenie barytu lub jego „podwójnej ilości” z Magnevistem nie ma sensu w klasycznym RTG. Magnevist (gadopentetat dimegluminiowy) jest kontrastem paramagnetycznym stosowanym w rezonansie magnetycznym, a nie w badaniach rentgenowskich przewodu pokarmowego. W RTG jego właściwości nie dają oczekiwanego efektu, bo mechanizm obrazowania jest zupełnie inny niż w MR. Z mojego doświadczenia takie skojarzenia wynikają z wrzucenia wszystkich „kontrastów” do jednego worka, bez rozróżnienia modalności (RTG vs MR vs TK). Dobra praktyka w diagnostyce obrazowej wymaga zawsze dopasowania rodzaju kontrastu do metody badania i celu diagnostycznego. W badaniach przewodu pokarmowego metodą podwójnego kontrastu standardem jest właśnie połączenie barytu jako kontrastu dodatniego z powietrzem lub CO₂ jako kontrastem ujemnym, a nie manipulowanie ilością jednego preparatu czy mieszanie środków przeznaczonych do innych technik obrazowania.