Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Centratory laserowe w kabinie aparatu terapeutycznego często bywają mylone z różnego typu „gadżetami pomocniczymi”, ale ich rola jest dość precyzyjna i wąska: służą do geometrycznego pozycjonowania pacjenta, a nie do mierzenia odległości, oświetlania czy lokalizowania samej zmiany nowotworowej. Warto to sobie dobrze poukładać, bo w praktyce klinicznej takie nieporozumienia potrafią prowadzić do złych nawyków. Pomysł, że lasery „odmierzają odległość”, wynika zwykle z tego, że ktoś widzi linie na ścianach i myśli jak o dalmierzu laserowym. W radioterapii jest inaczej: lasery nie podają nam wartości w centymetrach, one tylko wyznaczają płaszczyzny odniesienia zgodne z izocentrum i układem współrzędnych aparatu. Odległość od źródła promieniowania do skóry (SSD) czy do izocentrum (SAD) mierzy się innymi narzędziami, np. wskaźnikami mechanicznymi, miarkami, ewentualnie weryfikuje obrazowo. Kolejne nieporozumienie to traktowanie laserów jak zwykłego oświetlenia kabiny. Jasne, one dają światło, ale to światło jest bardzo wąskie, liniowe i techniczne, absolutnie nie służy do komfortowego oświetlenia pacjenta czy pomieszczenia. Do tego są normalne lampy sufitowe, o regulowanej jasności, często przygaszane w trakcie napromieniania. Jeszcze bardziej mylące jest przekonanie, że lasery „ustalają położenie zmiany nowotworowej”. Zmiana nowotworowa jest lokalizowana na badaniach obrazowych – TK, MR, PET – a potem lekarz i fizyk zaznaczają ją w systemie planowania leczenia jako GTV/CTV/PTV. Lasery nie widzą guza, one tylko pomagają nam ustawić pacjenta tak, żeby ta zaplanowana objętość znalazła się we właściwym miejscu względem wiązki. Dodatkowo, w nowoczesnej radioterapii precyzja jest dopiero domykana przez obrazowanie przy aparacie (IGRT), np. CBCT, a lasery są pierwszym, bazowym krokiem ustawienia. Typowy błąd myślowy polega więc na „przypisywaniu” laserom zbyt wielu funkcji: mierzenia, diagnozowania czy rozświetlania, podczas gdy ich zadanie jest jedno – zapewnić powtarzalne, geometrycznie poprawne ułożenie pacjenta zgodne z planem leczenia.