Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii
Zawód: Technik elektroradiolog
Kategorie: Diagnostyka obrazowa Fizyka medyczna
Czas repetycji w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Poprawnie – czas repetycji (TR, od ang. repetition time) w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego to odstęp czasu między dwoma kolejnymi impulsami częstotliwości radiowej 90° pobudzającymi ten sam wycinek. Mówiąc prościej: mierzysz od jednego „strzału” RF przygotowującego magnetyzację pod sekwencję do następnego takiego samego „strzału”. Ten parametr jest kluczowy, bo decyduje, ile czasu mają protony na relaksację podłużną (T1) przed kolejnym pobudzeniem. Im krótszy TR, tym silniejsze jest ważenie T1, a im dłuższy TR, tym bardziej obraz zbliża się do ważenia T2 lub PD, bo różnice w T1 się częściowo „wyrównują”. W praktyce technik MR dobiera TR w zależności od celu badania i zaleceń protokołu: dla obrazów T1-zależnych stosuje się z reguły krótkie czasy repetycji (rzędu kilkuset ms), a dla T2-zależnych – zdecydowanie dłuższe (kilka tysięcy ms). Ma to bezpośredni wpływ nie tylko na kontrast tkanek, ale też na czas trwania całej sekwencji i komfort pacjenta w gantrze. Moim zdaniem, dobrze jest od razu łączyć w głowie TR z pojęciem „odpoczynku” magnetyzacji po impulsie RF – za krótki odpoczynek zmienia kontrast, ale skraca badanie, za długi – poprawia pewne aspekty diagnostyczne, ale wydłuża czas skanowania. W nowoczesnych protokołach klinicznych parametry TR są ściśle zdefiniowane w wytycznych producentów i rekomendacjach towarzystw radiologicznych, więc w praktyce zawodowej bardzo często operuje się gotowymi zestawami sekwencji, ale zrozumienie, że TR to właśnie czas między impulsami RF, pozwala świadomie modyfikować badanie, np. przy artefaktach czy u pacjentów, którzy nie wytrzymują długiego skanowania.