Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo samo słowo „fistulografia” może kojarzyć się z naczyniami, zwłaszcza jeśli ktoś myśli o przetokach tętniczo-żylnych do hemodializy. Trzeba jednak odróżnić pojęcia: fistulografia to badanie kontrastowe przetok jako patologicznych kanałów, a nie rutynowe obrazowanie naczyń. Żylaki to poszerzone, kręte żyły powierzchowne, najczęściej kończyn dolnych. Do ich oceny standardem jest badanie USG Doppler, ewentualnie flebografia kontrastowa w bardziej złożonych przypadkach. Fistulografia nie służy do obrazowania żylaków, bo kontrast nie jest tu podawany do żyły w sposób systemowy, tylko do jamy lub kanału przetoki. W praktyce pomylenie fistulografii z badaniem żył wynika często z myślenia: „jest kontrast, więc na pewno chodzi o naczynia krwionośne”. To jest takie dość typowe uproszczenie, które potem robi kłopot na testach. Naczynia tętnicze ocenia się w angiografii tętniczej – tam kontrast podawany jest do tętnicy (np. udowej) i pod kontrolą fluoroskopii ocenia się drożność, zwężenia, tętniaki. To zupełnie inna technika, inne wskazania i inne ryzyko powikłań. Z kolei naczynia włosowate nie są praktycznie obrazowane jako osobna struktura w klasycznych badaniach kontrastowych RTG, bo są zbyt drobne; ich obecność ocenia się pośrednio, np. w kapilaroskopii lub w badaniach mikrokrążenia, ale to już w innych modalnościach i warunkach. Moim zdaniem największy błąd myślowy przy tym pytaniu polega na automatycznym łączeniu końcówki „-grafia” z angiografią i naczyniami. Warto zapamiętać, że w nazwach badań kontrastowych pierwszy człon zwykle mówi, co dokładnie obrazujemy: „fistulo-” – przetoka, „angio-” – naczynie, „uro-” – drogi moczowe. Jak się to raz dobrze skojarzy, to takie pytania stają się dużo prostsze i przestają być podchwytliwe.