Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W mammografii nazewnictwo projekcji bywa mylące i stąd często biorą się błędne odpowiedzi. Na ilustracji pierś jest ustawiona skośnie, a detektor jest pochylony względem tułowia, co odpowiada standardowej projekcji mediolateral oblique, potocznie po prostu skośnej. Odpowiedzi typu „kleopatry” czy „dolinowej” nie odnoszą się do obowiązującej nomenklatury w klasycznej mammografii dwuprojekcyjnej. Pojawiają się czasem potocznie w różnych materiałach, ale nie funkcjonują jako oficjalne nazwy projekcji zatwierdzone przez towarzystwa radiologiczne. Opieranie się na takich określeniach to typowy błąd: zapamiętanie chwytliwego, ale nieprofesjonalnego terminu zamiast trzymania się standardów, które są później wymagane na egzaminach i w dokumentacji opisowej. Inny częsty trop myślowy prowadzi do wskazania projekcji kranio‑kaudalnej. W CC pierś jest uciśnięta z góry na dół, a płyta detektora jest pozioma, równoległa do podłogi. Pacjentka stoi przodem do aparatu, a głowica nie jest pochylona skośnie w stronę dołu pachowego. Na rysunku wyraźnie widać ułożenie bardziej „pod kątem”, co ma na celu wciągnięcie ogona pachowego i mięśnia piersiowego w pole obrazowania, czego nie osiąga się przy klasycznej CC. Z mojego doświadczenia wiele osób automatycznie kojarzy każdą mammografię z projekcją kranio‑kaudalną, bo ta nazwa brzmi najbardziej „podręcznikowo”. Tymczasem to właśnie projekcja skośna jest kluczowa dla oceny górno‑zewnętrznych części piersi i węzłów pachowych, dlatego warto nauczyć się rozpoznawać ją po samym ustawieniu aparatu i sylwetki pacjentki. Trzymanie się prawidłowych nazw projekcji jest ważne nie tylko na teście, ale też w realnej pracy, żeby technik, radiolog i chirurg mówili dokładnie o tym samym obrazie.