Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Wątpliwości wokół tego pytania zwykle wynikają z mieszania pojęć z medycyny nuklearnej i radioterapii. W brachyterapii kluczowe jest to, że stosuje się źródła promieniowania zamknięte, a nie otwarte. Źródło otwarte to takie, które może się przemieszczać, rozlać, być wchłonięte do organizmu – typowy przykład to radiofarmaceutyki podawane dożylnie czy doustnie w medycynie nuklearnej, np. jod-131 w leczeniu tarczycy. W brachyterapii byłoby to kompletnie niepraktyczne i niebezpieczne, bo celem jest bardzo precyzyjne, geometrycznie stabilne napromienianie guza, a nie ogólne rozprowadzenie izotopu po całym organizmie. Dlatego odpowiedzi sugerujące „źródła otwarte” wynikają raczej z automatycznego skojarzenia: promieniowanie jonizujące = radioizotopy podawane pacjentowi. Tutaj jest odwrotnie, izotop jest zamknięty w aplikatorze, igle czy kapsule. Druga pułapka dotyczy typu emitowanego promieniowania. Część osób sądzi, że w brachyterapii stosuje się tylko promieniowanie cząsteczkowe, bo kojarzą igły czy druty z jakąś formą „bombardowania” cząstkami. Tymczasem większość klasycznych źródeł brachyterapeutycznych emituje przede wszystkim promieniowanie fotonowe (gamma, czasem X), a promieniowanie cząsteczkowe, jeśli występuje, ma zwykle mniejszy zasięg i inne znaczenie kliniczne. Z punktu widzenia planowania dawki i algorytmów w systemach TPS istotne jest znane widmo fotonów oraz geometryczna konfiguracja zamkniętego źródła, a nie swobodne rozprzestrzenianie się radioizotopu. Mylenie tego z terapią izotopową w medycynie nuklearnej prowadzi do wniosku, że wystarczą „otwarte” źródła, co byłoby sprzeczne z zasadami ochrony radiologicznej, przepisami prawa i praktyką kliniczną. Standardy radioterapii (np. wytyczne ESTRO, IAEA) jasno podkreślają, że brachyterapia opiera się na szczelnych, kontrolowanych źródłach zamkniętych, które można bezpiecznie przechowywać w afterloaderze, precyzyjnie pozycjonować i okresowo testować pod kątem szczelności i aktywności. Dlatego odpowiedzi ograniczające się tylko do promieniowania cząsteczkowego lub mówiące o źródłach otwartych po prostu nie odzwierciedlają realnej technologii używanej w nowoczesnych pracowniach brachyterapii.