Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W tym pytaniu bardzo łatwo pomylić różne badania endoskopowe przewodu pokarmowego, bo nazwy są podobne i wszystkie dotyczą „oglądania od środka”. Kolonoskopia jednak ma ściśle określony zakres – służy do oceny błony śluzowej jelita grubego, a nie żołądka, dwunastnicy czy jelita cienkiego. To jest taki standardowy podział, który funkcjonuje w gastroenterologii i w praktyce szpitalnej. Jeżeli chcemy ocenić błonę śluzową żołądka lub dwunastnicy, używamy gastroskopii (a dokładniej: ezofagogastroduodenoskopii). Endoskop jest wtedy wprowadzany przez usta, przez przełyk do żołądka i dalej do opuszki i części zstępującej dwunastnicy. Kolonoskopia natomiast zaczyna się od strony odbytu i idzie „od dołu” w kierunku kątnicy, czasem aż do końcowego odcinka jelita krętego, ale podstawowym celem pozostaje jelito grube. Częsty błąd myślowy polega na tym, że skoro kolonoskopia jest długa i sięga daleko, to „na pewno” obejmuje też jelito cienkie – w praktyce tak nie jest, bo jelito cienkie ma zupełnie inną długość i budowę, a jego pełna ocena wymaga innych metod, jak enteroskopia dwubalonowa czy kapsułka endoskopowa. Jelito cienkie, poza krótkim końcowym fragmentem, nie jest rutynowo oceniane w klasycznej kolonoskopii. Podobnie mylenie kolonoskopii z „badaniem całego brzucha” jest dość typowe u osób zaczynających naukę – tu warto pamiętać, że każde badanie endoskopowe ma swój jasno określony odcinek przewodu pokarmowego. Z punktu widzenia dobrych praktyk medycznych bardzo ważne jest, żeby poprawnie kojarzyć nazwę procedury z jej zakresem anatomicznym, bo od tego zależy właściwe zlecenie badania, przygotowanie pacjenta i interpretacja wyniku. W realnej pracy w szpitalu błędne skojarzenie może prowadzić do niepotrzebnego badania albo do pominięcia istotnej patologii w innym odcinku przewodu pokarmowego.