Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na tym typie obrazu – jest to w praktyce MR-angiografia aorty brzusznej i jej głównych odgałęzień – kluczowe jest zrozumienie topografii naczyń względem aorty i nerek. Typowy błąd polega na patrzeniu tylko na to, że naczynie „jest w okolicy nerki” albo „idzie gdzieś w bok”, bez świadomego odniesienia do poziomu odejścia od aorty i kierunku przebiegu. Tętnica śledzionowa w ogóle nie odchodzi bezpośrednio z aorty, tylko jest jedną z gałęzi pnia trzewnego. Pień trzewny wychodzi z aorty wysoko, nad tętnicami nerkowymi, a następnie dzieli się na tętnicę żołądkową lewą, wątrobową wspólną i właśnie śledzionową. Ta ostatnia biegnie mocno kręto, w górnej części jamy brzusznej, nad lewą nerką i w kierunku wnęki śledziony. Na pokazanym obrazie naczynie wskazane strzałką wychodzi z aorty niżej, w osi około pępka, a jego przebieg jest stosunkowo prosty – to absolutnie nie pasuje do typowego obrazu tętnicy śledzionowej. Z kolei tętnice nerkowe wychodzą z bocznych ścian aorty, na poziomie wnęk nerek, biegnąc niemal horyzontalnie w kierunku miąższu nerek. Na zdjęciu obie te tętnice są widoczne i wyraźnie oddzielone od zaznaczonego naczynia, które odchodzi z przedniej ściany aorty, a nie z bocznej. Stąd nazwanie go lewą tętnicą nerkową wynika zwykle z patrzenia tylko na stronę ciała, bez analizy dokładnego poziomu i wektora odejścia. Tętnica krezkowa dolna natomiast odchodzi od aorty znacznie niżej, poniżej tętnic nerkowych, zwykle kilka centymetrów powyżej rozdwojenia aorty. Zaopatruje końcowy odcinek okrężnicy i odbytnicę, a na rekonstrukcjach naczyniowych widzimy ją jako stosunkowo cienkie naczynie wychodzące z przednio-lewej powierzchni aorty, dużo bardziej kaudalnie niż struktura zaznaczona na obrazie. Pomylenie jej z tętnicą krezkową górną to typowy błąd „na wysokość” – ktoś widzi naczynie z przodu aorty i od razu myśli: krezkowa, ale nie sprawdza odległości od pnia trzewnego i od tętnic nerkowych. Dobra praktyka w diagnostyce obrazowej wymaga zawsze analizowania kolejności odgałęzień aorty: najpierw pień trzewny, niżej tętnica krezkowa górna, potem tętnice nerkowe i dopiero jeszcze niżej tętnica krezkowa dolna. Świadome trzymanie się tej sekwencji bardzo ogranicza takie pomyłki i ułatwia poprawną identyfikację naczyń na MR, TK i klasycznej angiografii.