Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W rezonansie magnetycznym kluczowe jest zrozumienie, że nie każde ciało obce zachowuje się tak samo w silnym polu magnetycznym. Typowym błędem jest wrzucanie „wszystkiego co metalowe” do jednego worka i zakładanie, że skoro endoproteza jest metalowa, to jest tak samo niebezpieczna jak np. opiłek w oku czy rozrusznik serca. To myślenie prowadzi właśnie do takich niepoprawnych odpowiedzi. Metalowy opiłek w gałce ocznej, zwłaszcza jeśli jest ferromagnetyczny (stal, żelazo), stanowi klasyczne, wręcz podręcznikowe przeciwwskazanie do MR. Pole magnetyczne może spowodować jego przemieszczenie, a co za tym idzie – uszkodzenie siatkówki, krwawienie wewnątrzgałkowe, trwałą utratę widzenia. Dlatego w dobrych praktykach zawsze podkreśla się konieczność wykluczenia takich ciał obcych, często nawet przy pomocy RTG oczodołów przed pierwszym w życiu badaniem MR u osoby z wywiadem pracy w środowisku metalowym. Podobnie jest z wszczepionymi urządzeniami elektronicznymi, jak klasyczne rozruszniki serca czy stymulatory układu nerwowego. Starsze generacje tych urządzeń były po prostu przeciwwskazane do MR, ponieważ pole magnetyczne i fale radiowe mogły zakłócić ich działanie, przełączyć tryb pracy, uszkodzić elektronikę albo doprowadzić do nagrzewania elektrod w tkankach. Obecnie istnieją rozruszniki i neurostymulatory określane jako „MR conditional”, ale badanie takich pacjentów wymaga bardzo ścisłego przestrzegania protokołów bezpieczeństwa, obecności kardiologa lub odpowiednio przeszkolonego personelu, przeprogramowania urządzenia na czas badania i dokładnej kontroli parametrów skanera. To na pewno nie jest sytuacja „bez przeciwwskazań”. Z mojego doświadczenia właśnie tu najłatwiej się pomylić: ktoś słyszy, że są „rozruszniki zgodne z MR” i automatycznie uznaje wszystkie za bezpieczne, co jest zdecydowanie za daleko idącym uproszczeniem. Na tym tle tytanowa endoproteza stawu biodrowego jest czymś zupełnie innym – jest zwykle stabilnie zakotwiczona w kości, wykonana z materiału niemagnetycznego i nie zawiera aktywnej elektroniki. Może dawać artefakty, ale nie jest klasycznym przeciwwskazaniem. Dobra praktyka to zawsze: sprawdzić rodzaj implantu, jego dokumentację i nie utożsamiać każdego metalu z absolutnym zakazem MR.