Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W radiografii łatwo się pogubić między różnymi typami detektorów, bo nazwy brzmią podobnie technicznie, a zasady działania są inne. Kluczowa rzecz: laserowy czytnik obrazu to element typowy dla systemu CR, czyli radiografii pośredniej na płytach fosforowych, a nie dla detektorów selenowych, krzemowych czy klasycznej błony halogenosrebrowej. Detektor selenowy kojarzy się wielu osobom z klasyczną radiografią cyfrową DR, bo amorficzny selen jest stosowany w detektorach bezpośrednich. W takim układzie promieniowanie X jest zamieniane bezpośrednio na ładunek elektryczny, który trafia do matrycy TFT. Nie ma tam etapu skanowania laserem, nie ma odczytu z płyty w osobnym urządzeniu. Obraz powstaje praktycznie od razu na konsoli operatora. To zupełnie inny workflow pracy niż w CR. Podobnie detektor krzemowy, zwykle amorficzny krzem z warstwą scyntylatora (np. CsI), działa jako detektor pośredni: promieniowanie rentgenowskie zamienia się najpierw w światło, a dopiero potem światło w sygnał elektryczny. Ale znowu – odczyt zachodzi elektronicznie w tym samym panelu detektora, bez żadnego lasera, bez kaset i bez przenoszenia czegoś do osobnego czytnika. To są panele płaskie DR, które montuje się w statywach, stołach czy mammografach. Błona halogenosrebrowa to z kolei klasyczna technika analogowa. Obraz jest utrwalany chemicznie w ciemni, w wywoływarce, przy użyciu odczynników. Żaden laser nie jest tu potrzebny, chyba że mówimy o późniejszym skanowaniu filmu do archiwizacji – ale to już nie jest standardowy etap tworzenia obrazu w radiografii, tylko dodatkowa digitalizacja. Typowym błędem myślowym jest wrzucanie wszystkiego, co „cyfrowe”, do jednego worka i automatyczne łączenie z laserem. W rzeczywistości laserowy czytnik obrazu jest znakiem rozpoznawczym właśnie płyt fosforowych CR: najpierw ekspozycja, potem skanowanie laserem w czytniku, dopiero potem cyfrowy obraz. Detektory selenowe i krzemowe pracują w systemach DR i nie wymagają osobnego laserowego skanera, a błona halogenosrebrowa opiera się o proces chemiczny, nie optyczno‑laserowy.