Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W densytometrii obwodowej wybór miejsca pomiaru nie jest przypadkowy, tylko wynika z anatomii, biomechaniki i zaleceń towarzystw zajmujących się diagnostyką osteoporozy. Wiele osób intuicyjnie wskazuje stronę dominującą, bo wydaje im się, że to ona lepiej „pokazuje stan kości”, bo jest bardziej obciążana. To typowy błąd myślowy: większe obciążenie mechaniczne zwykle sprzyja raczej zachowaniu lub nawet nieznacznemu zwiększeniu gęstości mineralnej kości, więc wynik z ręki dominującej może być sztucznie zawyżony i mniej reprezentatywny dla reszty szkieletu. Dlatego nie zaleca się wykonywania pomiaru na końcu dalszym kości promieniowej strony dominującej. Podobnie mylące jest koncentrowanie się na trzonie kości promieniowej, czy to po stronie dominującej, czy niedominującej. Trzon (część korowa) zawiera głównie kość zbita, która jest zdecydowanie mniej czuła na wczesną utratę masy kostnej niż kość beleczkowa obecna w nasadach. W osteoporozie zmiany najszybciej pojawiają się właśnie w kości beleczkowej, dlatego koniec dalszy kości promieniowej jest miejscem preferowanym. Środek trzonu, choć technicznie można tam zmierzyć gęstość, nie jest standardowym punktem pomiarowym i nie znajduje odzwierciedlenia w opracowanych normach i tabelach referencyjnych. Bez takich norm wynik jest mało użyteczny klinicznie. Z punktu widzenia dobrych praktyk ważne jest też, żeby miejsce pomiaru było powtarzalne między kolejnymi badaniami oraz dobrze opisane w protokołach producentów densytometrów. Te protokoły jednoznacznie wskazują dalszą nasadę kości promieniowej po stronie niedominującej. Moim zdaniem warto zapamiętać prostą zasadę: nasada, nie trzon, i strona niedominująca, nie dominująca. Trzymanie się tych standardów sprawia, że wyniki są porównywalne między ośrodkami i naprawdę przydatne w monitorowaniu terapii osteoporozy.