Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W tym zadaniu łatwo skupić się wyłącznie na samych zmianach w obrębie gruczołu sutkowego i przez to przeoczyć węzły chłonne pachowe, które są kluczowe dla oceny zaawansowania raka piersi. Na obrazach 1, 3 i 4 widoczne są różne typy patologii piersi, ale nie są to zmiany w węzłach chłonnych. Na pierwszym obrazie dominuje obraz liczych drobnych mikrozwapnień rozsianych w obrębie tkanki gruczołowej. Taki obraz sugeruje raczej proces wewnątrzprzewodowy lub rozległą zmianę w samym miąższu piersi, a nie węzły pachowe. Typowy błąd myślowy polega tu na utożsamianiu „im więcej zwapnień, tym większa patologia” i automatycznym przypisywaniu ich węzłom, co nie jest prawdą – lokalizacja względem anatomicznych granic piersi jest kluczowa. Na trzecim obrazie widoczny jest guzek w obrębie piersi oraz dodatkowa, dobrze odgraniczona zmiana w dolnej części obrazu, o wyglądzie sugerującym raczej łagodny guzek w tkance sutka niż węzeł pachowy. Węzły chłonne pachowe powinny znajdować się wyżej i bardziej bocznie, przy zarysie ściany klatki piersiowej, a nie w typowej strefie projekcji gruczołu. Często myli się takie struktury, bo na pierwszy rzut oka wyglądają jak „kuliste cienie” i intuicyjnie kojarzą się z węzłami, ale dokładniejsza analiza położenia i kontekstu anatomicznego szybko to prostuje. Na czwartym obrazie natomiast widoczne są podłużne, bardzo silnie wysycone cienie odpowiadające klipsom chirurgicznym lub innym materiałom metalicznym po zabiegu operacyjnym. To nie są ani guzy, ani węzły chłonne – to artefakty związane z wcześniejszym leczeniem, np. mastektomią czy biopsją. Z mojego punktu widzenia główny problem przy takich pytaniach polega na braku nawyku systematycznej oceny całego pola obrazowania: miąższ piersi, skóra, brodawka, tkanka podskórna, a na końcu dół pachowy i węzły. Jeśli pominie się ten ostatni krok, łatwo wybiera się obraz z najbardziej „spektakularną” zmianą w piersi, zamiast tego, który rzeczywiście pokazuje patologię węzłową. W praktyce klinicznej takie pomyłki mogłyby prowadzić do niedoszacowania stopnia zaawansowania nowotworu, dlatego w szkoleniu radiologicznym tak mocno podkreśla się znaczenie prawidłowego pozycjonowania projekcji MLO i obowiązkowej oceny pachy.