Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na tym typie radiogramu bardzo łatwo pomylić anatomiczne struktury, zwłaszcza gdy dopiero się człowiek uczy topografii w projekcji AP. Pierwszy częsty błąd to zamiana stron: część osób automatycznie zakłada, że lewa strona ekranu to prawa strona pacjenta, jak w obrazie lustrzanym. W klasycznej urografii wykonywanej w standardzie AP tak nie jest – lewa strona obrazu odpowiada lewej stronie pacjenta. Jeśli więc ktoś wybrał moczowód prawy, to najpewniej kierował się intuicyjnym „odwróceniem” stron, a nie rzeczywistymi zasadami pozycjonowania i odwzorowania. Drugi typowy problem to mylenie struktur kontrastowych z mięśniami. Mięsień lędźwiowy na przeglądowym zdjęciu jamy brzusznej widoczny jest jako miękko cieniująca masa po obu stronach kręgosłupa, o wachlarzowatym, znacznie szerszym kształcie, bez ostro odgraniczonego światła. Nie jest on wypełniany środkiem kontrastowym, więc nigdy nie będzie tworzył cienkiego, jasnego słupka, tak jak moczowód. Jeśli ktoś zaznaczoną strukturę nazwał mięśniem lędźwiowym lewym albo prawym, to prawdopodobnie skupił się tylko na położeniu „obok kręgosłupa”, ignorując kształt i fakt wypełnienia kontrastem. W diagnostyce obrazowej dróg moczowych dobrą praktyką jest zawsze zadanie sobie trzech pytań: czy struktura zawiera kontrast, czy ma przebieg zgodny z anatomią narządu rurowego i czy jej położenie zgadza się z typowym kursem moczowodu względem kręgosłupa, talerzy biodrowych i pęcherza. Dopiero wtedy przypisujemy jej nazwę. Z mojego doświadczenia wynika, że gdy zaczyna się patrzeć na zdjęcia właśnie w ten uporządkowany sposób, ryzyko pomylenia moczowodu z mięśniem czy zamiany stron praktycznie znika, a interpretacja badań staje się dużo pewniejsza i bliższa standardom opisowym stosowanym w radiologii.