Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na takim przekroju poprzecznym rezonansu magnetycznego jamy brzusznej bardzo łatwo pomylić poszczególne narządy, szczególnie jeśli patrzy się tylko na sam kształt czy odcień sygnału, bez uwzględnienia położenia anatomicznego. Strzałka wskazuje duży narząd zajmujący prawy górny kwadrant obrazu, przylegający bezpośrednio do przepony i ściany brzucha – to jest typowy obraz wątroby, a nie żołądka, trzustki czy śledziony. Żołądek w przekrojach MR zwykle leży bardziej po stronie lewej, ma nieregularny, workowaty kształt i często widoczną treść płynną lub gazową. Jego ściana jest stosunkowo cienka, a sygnał wnętrza zależy od tego, czy pacjent był na czczo, czy po posiłku. W praktyce, jeśli widzimy strukturę z wyraźnym światłem i czasem poziomem płynu, powinniśmy myśleć raczej o żołądku lub jelicie niż o litej tkance miąższowej. Trzustka to z kolei niewielki, podłużny narząd położony poprzecznie, za żołądkiem, mniej więcej na wysokości trzonów kręgów lędźwiowych. Na obrazach MR nie zajmuje ona dużej części pola, tylko jest stosunkowo wąskim pasem tkanki, otoczonym przez naczynia i pętle jelitowe. Typowym błędem jest „szukanie” trzustki przy samej ścianie brzucha – to prawie nigdy się nie zgadza z anatomią. Śledziona natomiast leży w lewym górnym kwadrancie jamy brzusznej, pod lewą kopułą przepony, zwykle ma bardziej owalny kształt i zdecydowanie mniejsze rozmiary niż wątroba. Często przylega do niej żołądek i lewa nerka. Mylenie wątroby ze śledzioną wynika zazwyczaj z odwrócenia stron obrazu – trzeba pamiętać, że na standardowych przekrojach axial prawa strona pacjenta jest po lewej stronie ekranu. Dobra praktyka w diagnostyce obrazowej to zawsze najpierw zorientować się w kierunkach: prawa–lewa, przednia–tylna, górna–dolna, a dopiero potem oceniać kształt i sygnał narządów. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś konsekwentnie patrzy na położenie względem kręgosłupa, przepony i dużych naczyń (aorta, żyła główna dolna), to ryzyko takich pomyłek mocno spada. W rezonansie magnetycznym anatomia topograficzna jest kluczem – bez niej nawet ładne obrazy niewiele dają, bo wnioski będą po prostu nietrafione.