Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na tym radiogramie bocznym stawu skokowego łatwo o pomyłkę, bo kości stępu częściowo się nakładają i zlewają swoimi zarysami. Jeżeli ktoś skojarzył zaznaczoną strukturę z kością sześcienną, to najczęściej wynika to z mylenia przyśrodkowej i bocznej strony stopy w projekcji bocznej. Kość sześcienna leży bardziej bocznie i dystalnie, łączy się z kością piętową oraz z IV i V kością śródstopia. Na typowym zdjęciu bocznym jej zarys znajduje się dalej od kostki przyśrodkowej, bliżej strony bocznej, i nie tworzy tak wyraźnego połączenia z głową kości skokowej, jak kość łódkowata. Pomyłka z kością łódeczkowatą wynika z kolei z podobieństwa nazwy. Kość łódeczkowata (scaphoideum) występuje w nadgarstku, a nie w stopie. W diagnostyce obrazowej bardzo ważne jest, żeby zawsze łączyć nazwę kości z regionem anatomicznym: w stawie skokowym mamy kość łódkowatą stępu, a w nadgarstku – kość łódeczkowatą. Mylenie tych pojęć bywa źródłem nieporozumień w opisach i dokumentacji medycznej. Zdarza się też, że strzałka interpretowana jest jako wskazująca jakiś staw, np. skokowo-piętowy. Tymczasem staw skokowo-piętowy to przestrzeń stawowa między kością skokową a piętową, o nieregularnym, szczelinowatym zarysie, a nie pojedyncza kość. W dobrych praktykach opisu radiogramów uczymy się najpierw rozpoznawać poszczególne kości, a dopiero później linie stawowe między nimi. Typowy błąd myślowy polega na tym, że wzrok od razu „łapie” miejsce, gdzie coś się wyróżnia strzałką, i dopasowujemy do tego pierwszą znaną nazwę, zamiast spokojnie przeanalizować położenie: względem kości skokowej, piętowej, kości piszczelowej i osi długiej stopy. W praktyce warto każdorazowo mentalnie prześledzić łańcuch: pięta – skokowa – łódkowata – kości klinowate / sześcienna – śródstopie. Taki schemat bardzo upraszcza orientację i zmniejsza ryzyko takich właśnie pomyłek topograficznych.