Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na tym radiogramie pokazano boczną projekcję stawu skokowego i stępu, więc łatwo wpaść w pułapkę mylenia poszczególnych kości, jeśli nie ma się jeszcze dobrze utrwalonej anatomii w obrazowaniu. Strzałka nie wskazuje kości sześciennej, ponieważ ta leży bardziej bocznie i dystalnie, w okolicy przylegającej do podstaw kości śródstopia IV–V. W projekcji bocznej cień kości sześciennej zwykle częściowo nakłada się na kości klinowate i jest nieco dalej od kości skokowej; nie przylega bezpośrednio do jej głowy. Błędne rozpoznanie wynika często z założenia, że każda „mała” kość z przodu stępu to od razu kość sześcienna, co jest dużym uproszczeniem. Głowa kości skokowej też bywa wybierana omyłkowo, bo znajduje się bardzo blisko zaznaczonej struktury. Jednak głowa skokowa jest ciągłością trzonu kości skokowej, ma wyraźne przejście od bloczka skokowego i tworzy gładką, zaokrągloną powierzchnię stawową, która łączy się z kością łódkowatą. Strzałka na obrazie nie pokazuje tej zaokrąglonej powierzchni, tylko kość leżącą już przed nią. Jeśli chodzi o staw skokowo-piętowy, to jest on położony między kością skokową a piętową, bardziej ku tyłowi stępu. Na zdjęciu bocznym widzimy go jako przestrzeń stawową z charakterystycznym ułożeniem powierzchni stawowych, często opisywaną warstwowo (podskokowa, śródskokowa). Wskazany punkt zdecydowanie nie leży w tej okolicy. Typowy błąd myślowy to utożsamianie dowolnej przerwy między kośćmi z „jakimś stawem”, bez dokładnego przeanalizowania, które kości ten staw tworzą według klasycznej anatomii. W diagnostyce obrazowej dobrą praktyką jest najpierw mentalnie „ułożyć” sobie główne kości: piszczel, strzałkę, kość skokową, kość piętową, a dopiero potem identyfikować mniejsze elementy stępu. Dzięki temu łatwiej uniknąć takich pomyłek i konsekwentnie odróżniać kość łódkowatą od sześciennej czy od samej głowy kości skokowej.