Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na tym zdjęciu bardzo łatwo pomylić poszczególne struktury barku, szczególnie jeśli ktoś bardziej skupia się na zarysie łopatki niż na przebiegu kości ramiennej. Wyrostek kruczy i wyrostek barkowy leżą w sąsiedztwie stawu ramiennego, więc przy każdym urazie barku odruchowo przychodzi do głowy ich złamanie. Jednak na prawidłowo ocenianym radiogramie trzeba najpierw prześledzić ciągłość kości ramiennej: od głowy, przez szyjkę, aż po trzon. Tutaj linia przerwania ciągłości dotyczy wyraźnie bliższego odcinka ramienia, poniżej głowy, a nie cienkich, zakrzywionych wyrostków łopatki. Wyrostek barkowy ma charakterystyczny łukowaty kształt, wysunięty ponad głowę kości ramiennej i połączony z obojczykiem. Gdyby był złamany, widoczna byłaby przerwa lub stopień w jego zarysie, czasem z przemieszczeniem fragmentu ku górze lub ku tyłowi. Na tym obrazie zarys wyrostka barkowego jest ciągły, bez załamań. Podobnie wyrostek kruczy – krótka, haczykowata struktura odchodząca od przedniej części łopatki – w złamaniu daje wyraźne zaburzenie jego konturu; tutaj tego nie ma. Częsty błąd polega na tym, że każdy uraz barku interpretuje się jako „coś z łopatką”, choć w praktyce dużo częściej łamiemy bliższy koniec kości ramiennej. Mylić może też to, że odłam bliższego końca bywa częściowo przykryty przez cień łopatki i że na pojedynczej projekcji trudno ocenić przestrzennie układ fragmentów. Zdarza się również, że ktoś widząc przerwanie ciągłości kości, automatycznie przypisuje je do dalszego końca kości ramiennej, bo kojarzy złamania z okolicą łokcia. Tymczasem dalszy koniec ma zupełnie inną anatomię – nadkłykcie, bloczek, główkę – których na tym zdjęciu w ogóle nie ma, bo badanie obejmuje staw ramienny, a nie łokciowy. Dobra praktyka w diagnostyce obrazowej barku to zawsze identyfikacja kluczowych punktów anatomicznych i ocena, czy widoczna jest głowa kości ramiennej i panewka, czy raczej okolica dalsza przy łokciu. Dzięki temu unika się takich typowych pomyłek i trafniej klasyfikuje się złamania, co ma duże znaczenie dla dalszego leczenia i rehabilitacji.