Na rycinie w projekcji AP miednicy symbol X rzeczywiście wskazuje na głowę kości udowej. W obrazie rentgenowskim głowa kości udowej ma charakterystyczny, prawie kulisty kształt o jednolitej, stosunkowo wysokiej gęstości kostnej i jest położona centralnie w panewce stawu biodrowego. Od szyjki oddziela ją wyraźna zmiana zarysu – szyjka jest bardziej wydłużona, zwężona i nachylona skośnie względem trzonu kości udowej. Brzeg panewki natomiast tworzy łukowatą linię po stronie miednicy, a nie po stronie kości udowej. W praktyce opisowej radiologii, zgodnie z typowymi schematami oceny stawu biodrowego (np. standardy ESOR, zalecenia PTChR), zawsze zaczyna się analizę od położenia i kształtu głowy kości udowej: czy jest kulista, dobrze pokryta przez panewkę, czy nie ma cech spłaszczenia, osteofitów, podwichnięcia. To pozwala szybko wychwycić dysplazję, chorobę zwyrodnieniową, jałową martwicę czy świeże zwichnięcie. Moim zdaniem warto wyrobić sobie nawyk, że na zdjęciu AP miednicy najpierw „lokalizujesz kulę” – czyli głowę kości udowej – a dopiero potem identyfikujesz szyjkę, krętarze i zarysy panewki. W codziennej pracy technika elektroradiologii ta umiejętność jest potrzebna nie tylko do interpretacji, ale też do prawidłowego pozycjonowania: ustawiając pacjenta, starasz się tak ułożyć kończynę, żeby głowa była w centrum panewki i żeby szyjka nie nakładała się nadmiernie na panewkę, co jest standardem dobrej jakości projekcji AP biodra i miednicy.
Na schematycznym rentgenogramie miednicy w projekcji AP łatwo pomylić poszczególne elementy stawu biodrowego, zwłaszcza gdy patrzy się na zarys całej okolicy, a nie na relacje anatomiczne. Symbol X nie oznacza ani brzegu panewki, ani szyjki kości udowej, ani dołka głowy, tylko całą głowę kości udowej. Brzeg panewki to część kości miednicznej, a nie kości udowej. Na zdjęciu AP tworzy on łuk po stronie panewki, będący fragmentem obrzeża stawu – jest bardziej „przyklejony” do talerza kości biodrowej. Typowym błędem jest szukanie brzegu panewki dokładnie tam, gdzie widzimy kulistą strukturę – tymczasem tam znajduje się głowa, a brzeg panewki jest nieco bardziej proksymalnie i przyśrodkowo, po stronie miednicy. Szyjka kości udowej ma zupełnie inny kształt niż głowa: jest wydłużona, zwężona i stanowi łącznik między głową a trzonem kości udowej. U osób początkujących często pojawia się skłonność do utożsamiania każdego zaokrąglenia w okolicy stawu z szyjką, ale w standardowych atlasach radiologicznych widać wyraźnie, że szyjka „wychodzi” z głowy pod kątem, a jej kontur nie jest kulisty, tylko bardziej wrzecionowaty. Dołek głowy kości udowej to jeszcze inna struktura – jest to małe zagłębienie na powierzchni głowy, miejsce przyczepu więzadła głowy kości udowej. Na typowym zdjęciu AP miednicy, zwłaszcza schematycznym, zwykle nie jest on oznaczany jako oddzielna, duża struktura, tylko jako niewielkie przejaśnienie wewnątrz głowy, a nie jako cały okrągły zarys. Mylenie go z całą głową wynika często z tego, że ktoś kojarzy nazwę „dołek głowy” i widzi w wyobraźni właśnie tę okrągłą część, zapominając, że dołek jest tylko małym fragmentem na jej powierzchni. Z mojego doświadczenia warto zawsze pytać siebie: czy patrzę na element kości udowej, czy miednicy, czy kształt jest kulisty (głowa), czy cylindryczny/zwężony (szyjka), oraz czy zaznaczony obszar to cała struktura, czy tylko jej punkt. Taka systematyczna analiza bardzo ogranicza ryzyko tego typu pomyłek przy interpretacji projekcji AP biodra i miednicy.