Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W tym zadaniu kluczowe jest poprawne zorientowanie się w przekroju poprzecznym klatki piersiowej w badaniu MR. Na ekranie urządzenia prawa strona pacjenta jest po lewej stronie obrazu, a lewa po prawej, co często wprowadza w błąd osoby zaczynające przygodę z diagnostyką obrazową serca. Jeśli tego się nie uwzględni, łatwo pomylić komory z przedsionkami lub zamienić stronami cały obraz. Przedsionki leżą bardziej ku górze i tyłowi w stosunku do komór oraz mają cieńsze ściany i mniejszą objętość w tej płaszczyźnie. Na typowym przekroju poprzecznym serca, takim jak na tym MR, przedsionki nie dominują obrazowo; zwykle widzimy je raczej w wyższych poziomach przekroju, często częściowo zasłonięte przez duże naczynia żylne. Dlatego wskazanie przedsionka prawego lub lewego wynika zazwyczaj z prostego założenia: „jamy po stronie prawej to przedsionki, a po lewej komory”, co jest myśleniem zbyt uproszczonym i po prostu mylnym. Pomyłki pojawiają się też, gdy ktoś kieruje się wyłącznie wielkością jamy – zakładając, że większa i bardziej okrągła przestrzeń to prawa komora, a mniejsza to lewa. W rzeczywistości lewa komora ma grubszy mięsień i częściej wygląda na bardziej zwartą, masywną strukturę położoną bliżej kręgosłupa, natomiast prawa komora jest wysunięta do przodu, ma cieńszą ścianę i kształt półksiężyca otaczającego część lewej komory. W dobrych praktykach interpretacji MR serca podkreśla się konieczność równoczesnej oceny położenia względem mostka i kręgosłupa, grubości ściany, kształtu jamy oraz relacji do dużych naczyń, a nie opierania się na jednym, przypadkowym wrażeniu. Z mojego doświadczenia wynika, że dopiero świadome stosowanie tych zasad pozwala unikać typowych błędów, takich jak zamiana przedsionka z komorą czy pomylenie strony prawej z lewą, co ma realne konsekwencje przy opisie kardiomiopatii, wad zastawkowych czy nadciśnienia płucnego.