Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii
Zawód: Technik elektroradiolog
Kategorie: Diagnostyka obrazowa Fizyka medyczna
Parametr SNR w obrazowaniu MR oznacza
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Parametr SNR w obrazowaniu MR to stosunek sygnału do szumu (Signal to Noise Ratio) i jest jednym z absolutnie kluczowych pojęć przy ocenie jakości obrazów rezonansu. Mówiąc po ludzku: patrzymy, jak silny jest użyteczny sygnał pochodzący z tkanek pacjenta w porównaniu do przypadkowych zakłóceń, czyli szumu. Im wyższy SNR, tym obraz jest bardziej „czysty”, gładszy, z wyraźniejszym zarysem struktur anatomicznych i mniejszym ziarnem. Przy niskim SNR obraz robi się „ziarnisty”, poszarpany, trudniej odróżnić szczegóły, a diagnostyka staje się mniej pewna. W praktyce technik MR ciągle balansuje parametrami, które wpływają na SNR: zwiększenie grubości warstwy, liczby akwizycji (NEX/NSA), pola widzenia (FOV), czy zastosowanie odpowiednich cewek odbiorczych poprawia SNR, ale często kosztem rozdzielczości lub czasu badania. Z kolei zwiększenie rozdzielczości (większa matryca, mniejszy voxel) zwykle SNR obniża. Moim zdaniem ważne jest, żeby nie traktować SNR jako abstrakcyjnej liczby, tylko jako realne narzędzie do oceny, czy dana sekwencja nadaje się do wiarygodnej interpretacji. W wielu ośrodkach przyjmuje się minimalne wartości SNR dla konkretnych protokołów, tak żeby radiolog miał wystarczająco „czysty” obraz do opisu. W zaawansowanych systemach kontroli jakości MR SNR mierzy się regularnie na fantomach, żeby sprawdzać stabilność aparatu i wychwycić spadek jakości zanim zauważy go lekarz. W codziennej pracy, jeśli radiolog mówi, że „za dużo szumu na obrazach”, to w praktyce właśnie ma zastrzeżenia do zbyt niskiego SNR i trzeba tak dobrać parametry, żeby ten stosunek sygnału do szumu poprawić, nie tracąc przy tym istotnych informacji diagnostycznych.