Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii
Zawód: Technik elektroradiolog
Kategorie: Medycyna nuklearna Ochrona radiologiczna Fizyka medyczna
Podczas badania gammakamerą źródłem promieniowania jest
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Poprawnie – w klasycznym badaniu gammakamerą to pacjent jest faktycznym źródłem promieniowania. Do organizmu podaje się radiofarmaceutyk, czyli związek chemiczny połączony z radioizotopem (np. technet-99m). Ten izotop emituje promieniowanie gamma z wnętrza ciała. Gammakamera nic sama nie „wysyła” w stronę pacjenta, ona tylko rejestruje to, co wychodzi z organizmu. To jest podstawowa różnica między medycyną nuklearną a np. RTG – w RTG źródłem promieniowania jest lampa rentgenowska, a w scyntygrafii źródłem staje się sam pacjent po podaniu radiofarmaceutyku. W praktyce klinicznej pozwala to ocenić funkcję narządów, a nie tylko ich anatomię. Przykład: w scyntygrafii kości radiofarmaceutyk gromadzi się tam, gdzie jest zwiększony metabolizm kostny, więc na obrazie widzimy „gorące ogniska” np. przerzutów. W scyntygrafii perfuzyjnej płuc oceniamy przepływ krwi przez miąższ płucny na podstawie rozmieszczenia znacznika. Wszystko to jest możliwe właśnie dlatego, że promieniowanie wychodzi z wnętrza ciała, a nie z zewnątrz. Z mojego doświadczenia wielu uczniów myli to z RTG i myśli, że gammakamera świeci jak lampa, a pacjent tylko „pochłania”. A jest dokładnie odwrotnie: pacjent świeci (w sensie emituje kwanty gamma), a kamera je łapie. Z punktu widzenia ochrony radiologicznej też się tak go traktuje – po podaniu radioizotopu pacjent jest traktowany jak źródło promieniowania i obowiązują określone zasady postępowania, ograniczanie czasu przebywania personelu blisko pacjenta, zalecenia wypisowe dla chorego itp. To jest standard w medycynie nuklearnej, opisany w wytycznych IAEA, EANM i krajowych rekomendacjach.