Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii
Zawód: Technik elektroradiolog
Kategorie: Diagnostyka elektromedyczna
Podczas wykonywania badania EEG elektrodę P4 umieszcza się w okolicy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowo – elektroda P4 w standardowym systemie 10–20 do badania EEG jest umieszczana w okolicy ciemieniowej po stronie prawej. Litera „P” pochodzi od angielskiego słowa „parietal”, czyli płat ciemieniowy, a cyfra „4” oznacza prawą półkulę. Parzyste liczby (2,4,6,8) zawsze odnoszą się do strony prawej, a nieparzyste (1,3,5,7) do lewej. To jest taki podstawowy kod, który w praktyce bardzo ułatwia szybkie orientowanie się w rozmieszczeniu elektrod na skórze głowy. W systemie 10–20 istotne jest, że pozycje elektrod wyznacza się w oparciu o konkretne punkty anatomiczne: nasadę nosa (nasion), guzowatość potyliczną z tyłu głowy (inion) oraz punkty przeduszne po obu stronach. Odległości między elektrodami stanowią 10% lub 20% całkowitej długości tych wymiarów czaszkowych. Elektroda P4 leży mniej więcej nad korą ciemieniową prawej półkuli, w rejonie reprezentującym czucie somatyczne i integrację bodźców czuciowych. Z praktycznego punktu widzenia prawidłowe położenie P4 ma znaczenie np. przy ocenie napadów padaczkowych pochodzących z okolicy ciemieniowej, przy analizie fal wolnych w uszkodzeniach ogniskowych oraz przy mapowaniu czynności bioelektrycznej mózgu w badaniach neurofizjologicznych. W pracowniach EEG standardem jest dokładne trzymanie się systemu 10–20 (a coraz częściej 10–10 w badaniach rozszerzonych), bo tylko wtedy zapis jest porównywalny między różnymi pracowniami i lekarz może wiarygodnie porównać kolejne badania tego samego pacjenta. Moim zdaniem warto sobie wręcz „na pamięć” opanować powiązanie liter z płatami mózgowymi: F – czołowy, C – centralny, P – ciemieniowy, T – skroniowy, O – potyliczny, a dalej już tylko pamiętać, że P4 to ciemieniowa prawa, dokładnie tak jak w kluczu.