Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo wszystkie podane lokalizacje pojawiają się w praktyce EKG, tylko nie jako punkt dla odprowadzenia C2/V2. Sporo osób instynktownie wybiera rzut koniuszka serca, bo kojarzy go z sercem jako takim, ale to jest miejsce dla elektrody C4/V4, czyli V międzyżebrze w linii środkowo‑obojczykowej lewej. To odprowadzenie bardziej odzwierciedla aktywność elektryczną w okolicy koniuszka i ściany przedniej, a nie typową lokalizację przegrody, na którą „patrzy” C2. Okolica wyrostka mieczykowatego też bywa myląca, bo jest łatwa do odnalezienia palpacyjnie i leży w dolnej części mostka, ale nie jest używana jako standardowe miejsce przyłożenia odprowadzeń przedsercowych w 12‑odprowadzeniowym EKG. Gdyby tam przykleić elektrodę, zapis byłby zupełnie nieporównywalny ze standardami i trudno byłoby go interpretować według typowych wzorców. Pojawia się jeszcze IV międzyżebrze przy prawym brzegu mostka, które wygląda bardzo podobnie do poprawnej odpowiedzi, tylko po drugiej stronie. I tu właśnie jest klasyczna pułapka: to miejsce jest przeznaczone dla odprowadzenia C1/V1, nie C2/V2. W praktyce terenowej, z mojego doświadczenia, częsty błąd polega na tym, że ktoś zamienia strony lub przykleja obie elektrody symetrycznie, ale nie liczy dokładnie międzyżebrzy i brzegu mostka. To prowadzi do tzw. błędów pozycjonowania elektrod, które mogą imitować patologiczne zmiany, np. pseudo‑zawałowe zmiany ST, nietypową progresję załamka R albo dziwne zaburzenia przewodzenia. Merytoryczna podstawa jest prosta: zapis EKG jest porównywany ze schematami, które zakładają ściśle zdefiniowane położenie elektrod. Jeśli zmienimy miejsce, zmieniamy też „perspektywę” patrzenia na serce. Dlatego trzeba zapamiętać, że C1/V1 jest po prawej w IV międzyżebrzu przy brzegu mostka, C2/V2 – po lewej w tym samym poziomie, a rzut koniuszka dotyczy dopiero C4/V4. Pomylenie tych lokalizacji jest typowym błędem myślowym: kierowanie się ogólnym wyobrażeniem, gdzie jest serce, zamiast trzymania się precyzyjnego, ustandaryzowanego schematu anatomicznego.