Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W tym pytaniu kłopot sprawia głównie to, że w radiologii jest sporo skrótów i łatwo je ze sobą pomylić. SID to konkretny termin geometryczny: Source to Image Distance, czyli odległość od lampy rentgenowskiej (ogniska promieniowania) do płaszczyzny detektora obrazu. Nie ma on nic wspólnego z elektroniką sterującą jasnością ani z automatyką ekspozycji, chociaż wszystkie te rzeczy razem wpływają na ostateczny wygląd zdjęcia. System automatycznej regulacji jasności kojarzy się raczej z fluoroskopią, gdzie aparat na bieżąco dopasowuje parametry, żeby obraz na monitorze miał stałą jasność, mimo że np. pacjent jest grubszy lub cieńszy w różnych miejscach. To są układy sterujące kV, mA lub czasem filtracją wiązki, ale ich nazwy to zwykle ABC (Automatic Brightness Control) albo podobne, a nie SID. Z kolei system automatycznej kontroli ekspozycji, znany jako AEC, to czujniki umieszczone za lub przed detektorem, które „wyłączają” ekspozycję, gdy zarejestrują odpowiednią ilość promieniowania. Dzięki temu zdjęcia są bardziej powtarzalne, a pacjent nie dostaje zbędnej dawki. To też nie ma związku z samą odległością, tylko z pomiarem promieniowania w czasie ekspozycji. Częsty błąd polega na tym, że ktoś widzi skrót i myśli: skoro w radiografii jest dużo automatyki, to pewnie chodzi o jakiś system sterowania. Tymczasem SID to czysta geometria. Równie mylące bywa utożsamianie SID z odległością między obiektem badanym a detektorem. Ta odległość też jest ważna i określa się ją osobno, jako OID (Object to Image Distance). OID wpływa na powiększenie i nieostrość, ale w definicji SID zawsze chodzi o źródło promieniowania, a nie o sam obiekt. Dobra praktyka w pracowni RTG polega na tym, żeby rozróżniać wszystkie te pojęcia: SID – odległość źródło–detektor, OID – odległość obiekt–detektor, AEC – automatyczna kontrola ekspozycji, systemy jasności – układy fluoroskopowe. Gdy to się poukłada w głowie, dużo łatwiej świadomie dobierać parametry badania i rozumieć, dlaczego protokoły wymagają konkretnych ustawień geometrii.