Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W obrazowaniu MR łatwo się pomylić, bo intuicja podpowiada, że „im większy FoV, tym więcej widać, więc jakość rośnie”. To jest typowy błąd myślowy: mylenie zakresu anatomicznego z rozdzielczością. Duże FoV faktycznie obejmuje większy obszar ciała, ale jeśli matryca pozostaje taka sama lub jest nawet zmniejszana, to każdy pojedynczy piksel reprezentuje większy fragment tkanek, więc szczegółów jest mniej. Rozdzielczość przestrzenna to nie jest to, ile narządów wejdzie w kadr, tylko jak małe struktury da się od siebie odróżnić na obrazie. Dlatego powiększanie FoV przy tej samej lub mniejszej matrycy pogarsza rozdzielczość, choć obraz „wydaje się” lepszy, bo widzimy całe kolano albo całą głowę. Drugie częste nieporozumienie dotyczy samej matrycy. Zmniejszenie matrycy oznacza mniej punktów pomiarowych w przestrzeni k‑przestrzeni, czyli de facto większe piksele po rekonstrukcji. Nawet jeśli dołożymy do tego mały FoV, to i tak ograniczamy ilość informacji przestrzennej. Efekt jest taki, że struktury drobne, jak nerwy, małe naczynia, cienkie warstwy chrząstki, zaczynają się zlewać i obraz robi się „miękki”, mniej ostry. Z mojego doświadczenia wiele osób na początku nauki MR skupia się tylko na jednym parametrze – albo na FoV, albo na macierzy – i nie patrzy na ich proporcje. Tymczasem standardy i dobre praktyki w MR mówią jasno: o rozdzielczości decyduje rozmiar piksela i grubość warstwy, a rozmiar piksela zależy jednocześnie od FoV i liczby punktów w matrycy. Dlatego konfiguracje typu duży FoV z małą matrycą lub mały FoV z małą matrycą są kompromisami raczej do szybkich przeglądowych sekwencji, a nie do badań wysokorozdzielczych. W protokołach wysokiej jakości zawsze dąży się do możliwie małego FoV obejmującego tylko interesujący obszar i możliwie dużej matrycy, oczywiście z uwzględnieniem czasu skanowania i SNR. Zrozumienie tego mechanizmu bardzo pomaga potem świadomie modyfikować parametry, zamiast klikać „na czuja”.