Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na tym obrazie widać przekrój poprzeczny głowy z bardzo wyraźnie odgraniczoną kością czaszki, która jest intensywnie biała, oraz typowy dla tomografii komputerowej rozkład szarości w mózgowiu i zatokach. Pomyłki przy tym pytaniu zwykle wynikają z mylenia różnych metod obrazowania, zwłaszcza gdy ktoś patrzy tylko na to, że jest to „czarno-biały” przekrój, bez analizy szczegółów technicznych. Ultrasonografia (USG) nie daje takich przekrojów przez czaszkę u dorosłych, bo kość bardzo silnie odbija i tłumi fale ultradźwiękowe. W USG obraz jest dynamiczny, ziarnisty, bez wyraźnej białej obwódki kości otaczającej cały przekrój. Gdyby to było USG, widzielibyśmy raczej struktury powierzchowne, a nie pełny przekrój mózgowia. Rezonans magnetyczny (MRI) daje obrazy przekrojowe, ale zupełnie inny jest charakter kontrastu: kość jest bardzo ciemna, prawie „wycięta” z obrazu, a tkanki miękkie mają bogaty kontrast zależny od sekwencji (T1, T2, FLAIR itd.). W MRI nie zobaczysz tak intensywnie białej, ciągłej obwódki kostnej jak w TK. Częstym błędem jest to, że ktoś myśli: „jest przekrój, więc pewnie MRI”, a pomija fakt, że w TK operujemy gęstością w HU, co daje właśnie taki typowy wygląd kości. Pozytonowa tomografia emisyjna (PET) to natomiast zupełnie inna bajka – pokazuje głównie metabolizm i wychwyt radioznacznika, więc dominuje mapa kolorowa lub szaroodcieniowa ognisk aktywności, a nie dokładny obraz anatomiczny kości i mózgu. PET często łączy się z TK lub MRI, ale wtedy widać charakterystyczne nałożenie obrazów funkcjonalnych i anatomicznych. Tutaj mamy czysty obraz anatomiczny typowy dla TK. Z mojego punktu widzenia dobrą praktyką jest, żeby przy każdym obrazie najpierw zadać sobie pytanie: jak zachowuje się kość, jak wygląda tło, czy widzę mapę funkcjonalną czy czystą anatomię. To pomaga szybko odsiać błędne skojarzenia i poprawnie rozpoznać technikę obrazowania.