Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Opis miarowych fal f w kształcie „zębów piły”, poprzedzielanych prawidłowymi, wąskimi zespołami QRS, jest bardzo specyficzny i dotyczy głównie trzepotania przedsionków. Błędne skojarzenia pojawiają się zwykle wtedy, gdy ktoś ogólnie pamięta, że „coś z przedsionkami, coś z częstoskurczem”, ale nie odróżnia dokładnie obrazu EKG poszczególnych arytmii. W migotaniu komór zapis EKG jest zupełnie inny: chaotyczny, bez wyraźnych zespołów QRS, bez linii izoelektrycznej, przypomina raczej drobnofaliste lub grubofaliste drgania o różnej amplitudzie i częstotliwości. To jest stan bez tętna, wymagający natychmiastowej defibrylacji, a nie miarowy rytm z wyraźnymi zespołami QRS. Jeżeli na EKG widzimy regularne, wąskie QRS-y poprzedzielane charakterystyczną falą tła, to zdecydowanie nie jest to migotanie komór. Napadowy częstoskurcz nadkomorowy (SVT) zwykle objawia się jako bardzo szybki, ale regularny rytm z wąskimi zespołami QRS, natomiast załamki P mogą być niewidoczne, zlane z QRS lub z załamkiem T. Tło między zespołami QRS jest zazwyczaj „płaskie”, bez typowych „zębów piły”. To częsty błąd – każdą szybką tachykardię nadkomorową nazywać SVT, bez wpatrzenia się w morfologię fali podstawowej. Wielokształtny częstoskurcz przedsionkowy też nie pasuje do opisu. W zapisie widzimy wtedy różne morfologie załamków P, nieregularne odstępy PP i RR, brak tej powtarzalnej fali przypominającej grzebień. Sama nazwa „wielokształtny” podpowiada, że załamki przedsionkowe nie są jednakowe, a tutaj w trzepotaniu mamy właśnie bardzo jednorodne, rytmiczne fale f. Typowym błędem myślowym jest skupianie się wyłącznie na szybkości rytmu, zamiast na kształcie załamków i tła między zespołami QRS. Dobre praktyki w diagnostyce EKG mówią jasno: zanim nazwiesz arytmię, oceń regularność rytmu, szerokość QRS, obecność i wygląd załamków P (lub fal f/F) oraz linię izoelektryczną. Dopiero po połączeniu tych elementów można poprawnie rozróżnić trzepotanie przedsionków od innych tachyarytmii.