Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

Na tym obrazie rezonansu magnetycznego mózgowia w projekcji strzałkowej łatwo wpaść w pułapkę i pomylić zaznaczoną strukturę z innymi elementami linii środkowej. Strzałka nie wskazuje jednak ani sierpa mózgu, ani szyszynki, ani móżdżku, tylko światło komory wypełnione płynem mózgowo‑rdzeniowym. Sierp mózgu jest wypustką opony twardej, biegnie wzdłuż szczeliny podłużnej mózgu i na MR ma charakterystyczny, cienki, sierpowaty kształt przylegający do wewnętrznej powierzchni kości czaszki, między półkulami. Leży wyraźnie bardziej obwodowo, przy sklepistości, a nie centralnie w obrębie miąższu mózgowia. Typowym błędem jest utożsamianie każdej „linii pośrodku” z sierpem, bez analizy położenia względem kości i kory mózgu. Szyszynka natomiast to mały gruczoł dokrewny, położony nad pokrywą śródmózgowia, za komorą III. Na obrazach MR ma raczej punktowy, owalny kształt i często zawiera zwapnienia lepiej widoczne w TK niż w MR. Nie zajmuje tak rozległego obszaru jak komory i nie ma postaci podłużnej jamy z płynem. Z kolei móżdżek lokalizuje się w dole tylnym czaszki, pod płatem potylicznym, za pniem mózgu. Na przekroju strzałkowym widać jego charakterystyczną, pofałdowaną strukturę i robaka móżdżku, ale zdecydowanie nie w tej okolicy, gdzie znajduje się układ komorowy. Częstym schematem myślowym jest patrzenie tylko na „kształt” bez uwzględnienia topografii – a w diagnostyce obrazowej, zgodnie ze standardami, zawsze analizujemy położenie względem kości, pnia mózgu, ciała modzelowatego oraz osi czaszki. Komora jest jamą z płynem, położoną centralnie, wzdłuż linii środkowej i to właśnie ten zestaw cech pozwala ją pewnie odróżnić od opon, gruczołów czy struktur tylnego dołu czaszki.