Kwalifikacja: MED.08 - Świadczenie usług medycznych w zakresie diagnostyki obrazowej, elektromedycznej i radioterapii

W kontekście bezpieczeństwa w pracowni rezonansu magnetycznego łatwo pomylić ogólny stan zdrowia pacjenta z realnymi przeciwwskazaniami związanymi z polem magnetycznym. Kardiomiopatia, zaburzenia krążenia czy nadciśnienie tętnicze to ważne problemy kliniczne, ale same w sobie nie są powodem, żeby zakazać wejścia do strefy pola magnetycznego. One mogą wpływać na wydolność krążeniowo‑oddechową, tolerancję długotrwałego leżenia czy ryzyko powikłań podczas sedacji, ale nie wchodzą w bezpośrednią interakcję z polem magnetycznym, tak jak robi to rozrusznik serca czy inny implant elektroniczny. Typowym błędem myślowym jest tu utożsamianie „choroby serca” z „zagrożeniem w MR”. To, że ktoś ma kardiomiopatię czy nadciśnienie, nie oznacza, że magnes w rezonansie będzie na tę chorobę jakoś działał. Pole magnetyczne nie nasila kardiomiopatii ani nie podnosi ciśnienia. Owszem, u takich pacjentów trzeba zachować ostrożność, monitorować samopoczucie, czasem skonsultować badanie z lekarzem prowadzącym, ale nie ma formalnego zakazu wstępu z samego powodu tych schorzeń. Podobnie zaburzenia krążenia – mogą zwiększać ryzyko zasłabnięcia, duszności czy dyskomfortu podczas badania, ale to są raczej przeciwwskazania względne do samej procedury lub wskazanie do dodatkowego nadzoru, a nie powód, żeby umieszczać znak zakazu na drzwiach pracowni. Standardy bezpieczeństwa w MR skupiają się na obecności implantów, ciał obcych z metalu ferromagnetycznego, urządzeń elektronicznych, klipsów naczyniowych nieprzystosowanych do MR, pomp infuzyjnych, neurostymulatorów i podobnych elementów. Choroby przewlekłe układu krążenia kwalifikuje się indywidualnie, ale nie są one powodem, by w ogóle nie przekraczać progu pracowni. Właśnie dlatego poprawna interpretacja piktogramu musi odnosić się do rozrusznika serca, a nie do ogólnego stanu kardiologicznego pacjenta.