Minimalny dopuszczalny przekrój przewodów miedzianych stosowanych w wewnętrznych liniach zasilających (WLZ) wynosi 10 mm2. Ta wartość jest określona przez normy dotyczące instalacji elektrycznych, takie jak PN-IEC 60364, które wskazują na konieczność zabezpieczenia przewodów przed przegrzewaniem oraz zapewnienia odpowiedniej nośności prądowej. Przekrój 10 mm2 jest stosowany, aby zminimalizować straty mocy i zapewnić bezpieczeństwo eksploatacji. Przykładowo, w budynkach jednorodzinnych, gdzie przewody te muszą obsługiwać różnorodne urządzenia elektryczne, zastosowanie przewodów o odpowiednio dużym przekroju pozwala na uniknięcie przeciążeń i potencjalnych zagrożeń pożarowych. W praktyce, stosowanie przewodów o zbyt małym przekroju może prowadzić do ich przegrzewania, co z kolei zwiększa ryzyko awarii systemu zasilania oraz uszkodzenia urządzeń elektrycznych.
Wybór nieodpowiedniego przekroju przewodów miedzianych w instalacjach elektrycznych może prowadzić do poważnych problemów technicznych i bezpieczeństwa. W przypadku, gdy ktoś wybiera przekrój 6 mm2, może nie spełniać wymagań dotyczących obciążeń prądowych w instalacjach zasilających, co naraża na ryzyko przegrzania przewodów. Przewody o mniejszym przekroju, takie jak 4 mm2, mogą być stosowane w niezbyt obciążonych obwodach, ale w kontekście wewnętrznych linii zasilających, ich zastosowanie może być nieadekwatne, szczególnie w przypadku obciążenia większego niż nominalne. Również przekrój 16 mm2, mimo że wyższy, nie jest wymagany w standardowych warunkach domowych, co prowadzi do nieuzasadnionych kosztów instalacyjnych. Takie podejście może wynikać z błędnego założenia, że większy przekrój zawsze owocuje większym bezpieczeństwem, podczas gdy kluczowe jest dobranie odpowiedniego przekroju do konkretnego zastosowania i wymagań technicznych. W praktyce, wdrożenie norm i standardów, takich jak PN-IEC 60364, jest kluczowe dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa instalacji elektrycznych.