Znamionowa sprawność silnika jednofazowego wynosi 0,79, co oznacza, że 79% energii elektrycznej dostarczonej do silnika przekształca się w moc mechaniczną na wale. Obliczenie sprawności silnika można przeprowadzić na podstawie wzoru: η = P_N / (U_N * I_N * cos φ), gdzie P_N to moc mechaniczna na wale, U_N to napięcie znamionowe, I_N to prąd znamionowy, a cos φ to współczynnik mocy. Dla tego silnika mamy: η = 3,7 kW / (230 V * 21,4 A * 0,95) = 0,79. Taka sprawność jest typowa dla silników elektrycznych, które są projektowane z myślą o jak najwyższej efektywności energetycznej. W praktyce, silniki o wysokiej sprawności są szczególnie poszukiwane w przemyśle, ponieważ pozwalają na znaczne oszczędności kosztów energii, a także redukcję emisji CO2. W dobie rosnących cen energii elektrycznej i rosnącej presji na ochronę środowiska, wybór silników o wysokiej sprawności staje się kluczowy.
Prawidłowe zrozumienie sprawności silnika elektrycznego jest kluczowe dla oceny jego efektywności. Błędne odpowiedzi, takie jak 0,71, 0,95 czy 0,75, wynikają z niepoprawnego zastosowania wzorów lub mylnych założeń. Na przykład, wybór 0,95 może prowadzić do wniosku, że silnik przekształca większość energii elektrycznej w pracę mechaniczną, co jest nierealistyczne. W rzeczywistości żaden silnik nie osiąga 100% sprawności ze względu na straty związane z oporem wewnętrznym, tarciem oraz stratami cieplnymi. Współczynniki sprawności w zakresie 0,7 do 0,9 są powszechnie akceptowane dla silników jednofazowych, a ich wartość zależy od konstrukcji oraz zastosowanych materiałów. Typowym błędem jest także nieprawidłowe zrozumienie pojęcia współczynnika mocy (cos φ), który wskazuje na efektywność wykorzystania energii elektrycznej. Zbyt mała wartość tego współczynnika oznacza, że więcej energii jest tracone w formie ciepła, co negatywnie wpływa na ogólną sprawność. Dlatego ważne jest, aby właściwie obliczać sprawność silnika, uwzględniając wszystkie wymienione parametry, co pozwala na lepsze zarządzanie energią i kosztami w zakładach przemysłowych.