Wartość impedancji pętli zwarcia wynosząca 4,6 Ω jest odpowiednia dla trójfazowego obwodu elektrycznego o napięciu 230/400 V, aby zapewnić skuteczną ochronę przeciwporażeniową. Przy takiej impedancji, w przypadku zwarcia, prąd zwarciowy osiągnie wartość wystarczającą do działania wyłącznika nadprądowego typu B10, który ma prąd znamionowy 10 A. Wartość impedancji pętli zwarcia oblicza się na podstawie napięcia zasilania oraz wymaganej wartości prądu, przy której następuje wyłączenie obwodu. W praktyce oznacza to, że w przypadku uszkodzenia izolacji, wyłącznik nadprądowy zadziała w odpowiednim czasie, minimalizując ryzyko porażenia prądem elektrycznym. Zgodnie z normami PN-IEC 60364-4-41 oraz PN-EN 60947-2, odpowiednia wartość impedancji pętli zwarcia jest kluczowa dla zabezpieczenia użytkowników przed skutkami awarii. Wartości te są również zgodne z wytycznymi dotyczącymi instalacji elektrycznych w budynkach, które zalecają, aby impedancja nie przekraczała 5 Ω dla ochrony przeciwporażeniowej. Dlatego 4,6 Ω to wartość, która spełnia te wymogi, a jej stosowanie w praktyce jest powszechną praktyką w branży elektrycznej.
Wartości impedancji pętli zwarcia 2,3 Ω, 7,7 Ω oraz 8,0 Ω nie są odpowiednie z różnych powodów. Impedancja pętli zwarcia o wartości 2,3 Ω może wydawać się atrakcyjna, ale jest zbyt niska, co może prowadzić do nieprawidłowego działania wyłącznika nadprądowego, czyniąc go bardziej podatnym na fałszywe wyzwolenia. Wyłączniki nadprądowe mają swoje charakterystyki czasowe, a przy zbyt niskiej impedancji prąd zwarciowy może być niewystarczający do ich skutecznego działania w momentach awaryjnych. Z kolei wartość 7,7 Ω, choć nieco bardziej akceptowalna, przekracza maksymalne wartości, które zapewniają odpowiednią ochronę w standardowych instalacjach, co może prowadzić do niebezpieczeństwa porażenia. Zbyt wysoka impedancja pętli zwarcia powoduje, że prąd zwarciowy, który z reguły musi być odpowiednio wysoki, aby wyzwolić zabezpieczenia, może nie osiągnąć wartości progowej przy zwarciu, co w konsekwencji skutkuje wydłużonym czasem wyłączenia zasilania i narażeniem użytkowników na niebezpieczeństwo. Wartość 8,0 Ω jest jeszcze bardziej niekorzystna, ponieważ znacznie przekracza parametry zalecane przez normy, co może prowadzić do poważnych zagrożeń w przypadku uszkodzenia izolacji. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla inżynierów oraz techników, którzy projektują instalacje elektryczne, aby zapewnić ich bezpieczeństwo i zgodność z normami branżowymi.