Odpowiedź B10 jest prawidłowa, ponieważ wyłącznik nadprądowy B10 jest odpowiedni dla obwodów z obciążeniem wytrzymującym do 10 A. W przypadku grzejnika oporowego o mocy 1600 W przy napięciu 230 V, prąd wynosi około 6,96 A (P = U × I, więc I = P/U = 1600 W / 230 V). Użycie wyłącznika B10 zapewnia odpowiednie zabezpieczenie przed przeciążeniem, ponieważ jego prąd znamionowy jest dostosowany do obwodów o mniejszych obciążeniach. Dodatkowo, wyłączniki typu B są stosowane w instalacjach domowych z urządzeniami o niewielkich prądach rozruchowych. Przy wyborze odpowiedniego wyłącznika warto kierować się także normami IEC 60898 oraz dobrymi praktykami związanymi z projektowaniem instalacji elektrycznych, które sugerują, że dla grzejników elektrycznych z oporem, wyłącznik powinien chronić przed przeciążeniem i zwarciem, zachowując margines bezpieczeństwa. Przykładem odpowiedniego zastosowania B10 mogą być obwody zasilające niewielkie odbiorniki energii, co pozwala na ich bezpieczne użytkowanie.
Wybór wyłączników nadprądowych powinien być oparty na dokładnych obliczeniach prądu roboczego danego obwodu oraz na charakterystyce urządzeń, które są zasilane. Wyłącznik C10, mimo iż ma mniejszy prąd znamionowy niż B16 i C16, nie jest odpowiedni dla obszarów, gdzie występują urządzenia o dużych prądach rozruchowych, jak silniki elektryczne czy grzejniki oporowe, ponieważ może zareagować zbyt szybko na chwilowe skoki prądu. Z kolei wyłącznik B16 jest przeznaczony dla obwodów, które mogą mieć większe obciążenia i prądy do 16 A, co sprowadza się do przekroczenia maksymalnych wartości obciążenia na obwodzie z grzejnikiem 1600 W. Chociaż wyłącznik B16 mógłby teoretycznie zadziałać, w praktyce nie zapewniałby odpowiedniego poziomu zabezpieczenia, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Podobnie, wyłącznik C16 ma zbyt wysoką wartość prądową dla tego konkretnego zastosowania, co czyni go niewłaściwym wyborem, gdyż nie zadziałałby w przypadku przeciążenia, a tym samym nie chroniłby instalacji. Właściwy wybór wyłącznika nadprądowego powinien opierać się na danych technicznych urządzeń oraz na normach bezpieczeństwa, aby zapewnić optymalną ochronę przed skutkami awarii elektrycznych.