Kwalifikacja: ELE.02 - Montaż, uruchamianie i konserwacja instalacji, maszyn i urządzeń elektrycznych

Często spotykam się z tym, że osoby uczące się o wyłącznikach nadprądowych mylą zakresy działania wyzwalaczy elektromagnetycznych – pewnie dlatego, że charakterystyki B, C i D różnią się właśnie tą wartością, a w praktyce łatwo się pomylić. Założenie, że wyzwalacz elektromagnetyczny w wyłączniku typu C zadziała np. w zakresie (3÷5)·In albo nawet (2÷3)·In jest charakterystyczne raczej dla charakterystyki B – tam wyłącznik ma zareagować szybciej, bo zabezpiecza bardziej wrażliwe obwody, gdzie nawet niewielki nadmiar prądu może zaszkodzić urządzeniom. Zakres (5÷20)·In natomiast to już bardziej charakterystyka D, która pozwala na naprawdę duże prądy rozruchowe, np. przy silnikach o dużej mocy albo transformatorach – w instalacjach domowych czy biurowych byłoby to zdecydowanie za dużo. Moim zdaniem wybór niewłaściwego zakresu wiąże się często z nieznajomością normy PN-EN 60898-1 oraz z niezrozumieniem praktycznego zastosowania poszczególnych typów wyłączników. Stosując zbyt niską krotność, ryzykujemy niepotrzebne wyłączenia zasilania przy każdym chwilowym przeciążeniu; z kolei za wysoka krotność to potencjalne zagrożenie, bo zabezpieczenie nie zareaguje przy realnym zwarciu. Dlatego zawsze warto dokładnie sprawdzić, do jakiego typu obwodu dobieramy wyłącznik: typu C używa się tam, gdzie występują średnie prądy rozruchowe, a zakres (5÷10)·In gwarantuje właściwy kompromis między skutecznością a praktycznością. Dobre praktyki branżowe uczą, by nie sugerować się tylko jednym parametrem, ale zrozumieć całą charakterystykę pracy i wynikające z niej konsekwencje dla bezpieczeństwa instalacji. To właśnie dlatego znajomość zakresu działania wyzwalaczy elektromagnetycznych w różnych typach wyłączników jest tak istotna; pozwala unikać typowych błędów przy projektowaniu i modernizowaniu instalacji elektrycznych.