Aparat przedstawiony na rysunku B to przekaźnik kontroli faz, który jest kluczowym urządzeniem w zabezpieczaniu silników trójfazowych przed potencjalnie szkodliwymi warunkami, takimi jak zanik fazy, asymetria napięć oraz niewłaściwa kolejność faz. Monitorowanie tych parametrów jest istotne dla zapewnienia długoletniej i niezawodnej pracy silników. Zastosowanie przekaźników kontroli faz pozwala na automatyczne wyłączanie silnika w przypadku wykrycia nieprawidłowości, co chroni go przed uszkodzeniem, takimi jak przegrzanie czy zatarcie. W praktyce, jeśli silnik trójfazowy jest zasilany z sieci, która może być narażona na wahania napięcia lub zmiany w kolejności faz, przekaźnik kontroli faz zapewnia dodatkową warstwę ochrony. W zgodzie z normami branżowymi, takimi jak IEC 60947-4-1, stosowanie takich urządzeń w systemach elektrycznych jest zalecane, aby zminimalizować ryzyko awarii oraz zapewnić bezpieczeństwo operacyjne.
Wybierając odpowiedzi A, C lub D, można być narażonym na poważne błędy w koncepcji zabezpieczeń silników trójfazowych. Urządzenia przedstawione na tych rysunkach nie są przekaźnikami kontroli faz, co oznacza, że nie spełniają kluczowej funkcji monitorowania kolejności faz oraz asymetrii napięć. Na przykład aparat A może być przekaźnikiem ogólnym, który nie ma odpowiednich funkcji zabezpieczających. Często mylnie sądzą, że prostsze urządzenia pomiarowe mogą wystarczyć do ochrony silników przed skomplikowanymi problemami związanymi z zasilaniem trójfazowym. To podejście jest niebezpieczne, ponieważ może prowadzić do sytuacji, w których silnik będzie narażony na niekorzystne warunki pracy, co w konsekwencji może skutkować kosztownymi naprawami lub całkowitą wymianą sprzętu. Zrozumienie, jakie konkretne funkcje powinno mieć urządzenie ochronne, jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa. Często występującym błędem jest również lekceważenie aspektu monitorowania asymetrii napięć, co w praktyce może prowadzić do obniżonej wydajności oraz skrócenia żywotności silnika. Prawidłowe dobieranie elementów zabezpieczeń powinno opierać się na analizie ryzyka i znajomości parametrów technicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi.
