Odpowiedź 'B16' jest prawidłowa, ponieważ dotyczy wyłącznika, który spełnia wymogi samoczynnego wyłączenia zasilania w przypadku uszkodzenia. W przypadku instalacji o napięciu 230 V, zasilanej z sieci TN-S, ważne jest, aby wyłącznik miał odpowiednią wartość prądową oraz aby czas zadziałania był krótki, co pozwoli na zabezpieczenie osób przed porażeniem prądem. Zgodnie z normą PN-EN 61008-1, dla instalacji o impedancji pętli zwarcia wynoszącej 2,5 Ω, maksymalny czas zadziałania wyłącznika powinien wynosić 0,4 sekundy. Wyłącznik typu B16, charakteryzujący się prądem znamionowym 16 A, jest w stanie skutecznie zadziałać w tym czasie, co czyni go odpowiednim do ochrony przed porażeniem. Przykładowo, w domowych instalacjach elektrycznych często stosuje się wyłączniki B16 do zabezpieczenia obwodów oświetleniowych lub gniazd zasilających, co dodatkowo wspiera bezpieczeństwo użytkowników.
Wybór innego wyłącznika, takiego jak B20, C10 czy C16, może wynikać z niewłaściwego zrozumienia zasad działania wyłączników automatycznych i ich zastosowania w kontekście ochrony przeciwporażeniowej. Wyłącznik B20, z prądem znamionowym 20 A, ma zbyt wysoką wartość dla zdefiniowanej impedancji pętli zwarcia 2,5 Ω, co może prowadzić do zbyt długiego czasu zadziałania przy wystąpieniu zwarcia. To zwiększa ryzyko porażenia ludzi, co jest niezgodne z zaleceniami normy PN-EN 60947-2, która określa wymagania dotyczące zabezpieczeń w instalacjach elektrycznych. Wybór C10 oraz C16, które są wyłącznikami typu C, również może być mylący, ponieważ są one przeznaczone głównie do obwodów z wysokimi prądami rozruchowymi, takimi jak silniki, a nie do typowych instalacji oświetleniowych czy gniazdowych. W związku z tym, wyłączniki te mogą zadziałać z opóźnieniem, co jest nieakceptowalne w kontekście ochrony przed porażeniem prądem. W praktyce, dobór odpowiednich wyłączników do instalacji elektrycznych powinien być oparty na analizie impedancji pętli zwarcia oraz wymagań dotyczących czasów zadziałania, aby zapewnić właściwe bezpieczeństwo.