Odpowiedź B+C jest prawidłowa, ponieważ w rozdzielnicach głównych instalacji budynków mieszkalnych wymagane jest zastosowanie urządzeń ochrony przepięciowej klasy II oraz III. Klasa II to urządzenia o podwyższonej odporności na przepięcia, które są stosowane w miejscach narażonych na wyładowania atmosferyczne i inne zjawiska powodujące nagłe skoki napięcia. Przykładem są warystory oraz urządzenia typu SPD (Surge Protective Device), które skutecznie ograniczają przepięcia do poziomu bezpiecznego dla urządzeń elektrycznych. Klasa III natomiast dotyczy urządzeń, które chronią obwody końcowe, stosowane w każdym pomieszczeniu budynku. Zastosowanie obu klas urządzeń ochrony przepięciowej w rozdzielnicach głównych zapewnia kompleksową ochronę instalacji i podłączonych do niej urządzeń, co jest zgodne z normami PN-EN 61643-11 oraz PN-EN 62305, które wyznaczają wymagania dotyczące ochrony przed przepięciami. Stosowanie odpowiednich klas ochrony redukuje ryzyko uszkodzeń spowodowanych przepięciami oraz zwiększa bezpieczeństwo użytkowników budynku.
Wybór odpowiedzi A, D lub C+D może prowadzić do wielu nieprawidłowych wniosków dotyczących ochrony przepięciowej w rozdzielnicach głównych instalacji budowlanych. Klasa A, jako klasa ochrony, nie jest wystarczająca dla rozdzielnic głównych budynków mieszkalnych, ponieważ nie odpowiada ona wymaganym standardom ochrony przed przepięciami, które mogą występować w takich instalacjach. Obejmuje ona jedynie podstawowe mechanizmy ochronne, które nie są w stanie zaspokoić wyższych wymagań bezpieczeństwa. Wybór odpowiedzi D, wskazujący na zastosowanie tylko klasy III, również jest niewłaściwy, ponieważ nie uwzględnia potrzeby ochrony przed dużymi przepięciami, które mogą wystąpić w wyniku uderzeń pioruna. Klasa III jest typowo stosowana na poziomie urządzeń końcowych, ale sama w sobie nie zapewnia kompleksowej ochrony w rozdzielnicach. W przypadku odpowiedzi C+D, mimo że klasa III jest uznawana za skuteczną, jej stosowanie bez klasy II nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia przed przepięciami o znacznej energii. W kontekście instalacji budynków mieszkalnych konieczne jest stosowanie urządzeń z klasy II, które są przystosowane do ochrony przed bardziej intensywnymi zjawiskami elektrycznymi. Błędy te wynikają z niedostatecznego zrozumienia zasad ochrony przed przepięciami oraz ich praktycznych zastosowań, co może prowadzić do nieodpowiedniego doboru sprzętu ochronnego w instalacjach budowlanych.