Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Aby zapobiec niezgodności pojawiającej się podczas sporządzania leku według zamieszczonej recepty, należy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zastąpienie roztworu chlorku sodu 5% roztworem glukozy jest kluczową praktyką w farmacji, szczególnie w kontekście sporządzania leków zawierających koloidy, takie jak targezyna. Targezyna, będąca preparatem srebra, jest wrażliwa na działanie elektrolitów, co może prowadzić do koagulacji i utraty jej właściwości terapeutycznych. Roztwór chlorku sodu, będący elektrolitem, może wywołać zjawisko wysolenia, co jest niepożądane w preparacji farmaceutycznej. Roztwór glukozy, jako substancja nieelektrolityczna, nie powoduje takich reakcji, co czyni go bezpiecznym zamiennikiem. W praktyce, przy sporządzaniu leków, należy zawsze brać pod uwagę interakcje składników aktywnych z nośnikami i pomocniczymi substancjami. Standardy jakości w farmacji zalecają dokładne testowanie i kontrolę formulacji, aby zapewnić ich skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania. Właściwe zrozumienie tych aspektów jest fundamentem dla każdej osoby pracującej w dziedzinie farmacji i przygotowującej leki zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Wybór odpowiedzi zamieniającej targezynę na protargol jest błędny, ponieważ pomimo, że oba preparaty zawierają srebro, mają różne właściwości i zastosowania. Protargol, będący koloidalnym roztworem srebra, ma inne właściwości farmakologiczne i zastosowanie kliniczne niż targezyna, co sprawia, że takie zamienienie mogłoby prowadzić do niepożądanych efektów terapeutycznych. Kolejną nieprawidłową koncepcją jest sugestia zastąpienia roztworu chlorku sodu parafiną ciekłą. Parafina nie jest substancją rozpuszczalną w wodzie i nie może pełnić roli środka izotonicznego, co jest kluczowe dla prawidłowego sporządzania leków. Ostatecznie, zwiększenie ilości glicerolu również nie rozwiązuje problemu, ponieważ glicerol, mimo że jest substancją pomocniczą, nie eliminowałby ryzyka koagulacji koloidów w obecności elektrolitów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują ignorowanie specyfiki i chemicznych interakcji między składnikami oraz niepełne zrozumienie, jak różne substancje wpływają na właściwości fizykochemiczne preparatów farmaceutycznych. Kluczowe jest, aby przy sporządzaniu recept zawsze znać charakterystykę używanych substancji, aby uniknąć błędów mogących wpłynąć na skuteczność i bezpieczeństwo terapii.
